Swords & Soldiers II

Robin Meijer: Mijn naam is Robin Meijer. Ik werk als producer bij Ronimo Games en ik werk aan Swords & Soldiers II. Dat betekent in feite dat ik een heleboel moet regelen: ik bereid dingen voor, ik praat met de pers, enzovoorts. Mijn collega's zijn momenteel allemaal thuis, waar ze hard aan de game werken.

NoE: Wat moet iemand die niet vertrouwd is met Swords & Soldiers II, over de game weten? Zo te zien is het een vervolg op een eerder deel.

RM: Het is een vervolg! Goed gezien! (lacht) Swords & Soldiers II is in wezen een 2D side-scrolling real-time strategiegame. We maken een erg coole en afwisselende campagne, en daarnaast willen we ook zorgen voor een weergaloze offline multiplayer-ervaring.

NoE: Het is een real-time strategiegame, maar zitten er ook elementen in van andere genres, zoals tower defence-games?

RM: Je kunt torens in de game bouwen, en in de regel moet je ze ook verdedigen, dus dat lijkt wel een beetje op tower defence! Het gaat echter vooral om het bouwen van eenheden, die automatisch beginnen te lopen. In de meeste real-time strategiegames ben je de hele tijd aan het klikken, maar in Swords & Soldiers bouw je gewoon eenheden. Die gaan dan meteen op weg, en wanneer ze een vijand tegenkomen, slaan ze erop los met hun bijl, of gooien ze hun speren, en beginnen ze de vijand af te slachten. Ze weten precies wat ze moeten doen! In vergelijking met andere RTS-games biedt het een veel relaxtere manier van spelen. Als je je leger bouwt, dan kun je gewoon achterover leunen en kijken wat je troepen gaan doen. Het is niet dat je zegt: "O, ik heb dit superleger dat ik continu moet aansturen, en ik moet mijn basis ook in de gaten houden, anders functioneert hij misschien niet goed, en dan moet ik ook nog een nieuw leger bouwen." Het is veel leuker om te spelen op deze manier. Alle vervelende onderdelen van real-time strategiegames zijn eruit gehaald, zodat alleen de leuke onderdelen overblijven.

NoE: En de sfeer geeft dat ook weer, nietwaar?

RM: Ja, het is een kleurrijke game, en we hopen dat hij ook grappig is. Het is niet al te serieus. Je ziet geen grijze ruimtemariniers die lopen te schreeuwen en dood liggen te bloeden, alleen blije Vikingen die demonen in de pan hakken. Dat is immers wat Vikingen doen, en ze vechten tegen demonen omdat ze vechten ook leuk vinden. Er is ook een supergeheime derde factie, die ook meevecht. Dat is wat ze doen! Verder is de game een beetje cartoonesk, wat zo ongeveer de nieuwe huisstijl van Ronimo aan het worden is.

NoE: En er zijn natuurlijk barbecues.

RM: Ja, er zijn barbecues! In de oorspronkelijke game draaide alles om die barbecues, en ze zijn er ook weer in het vervolg. Ik geloof dat barbecues een goed voorbeeld zijn van hoe we deze game aanpakken: het is een serieuze game, maar de game neemt zichzelf niet al te serieus. Waarom zou je een superserieuze game maken waarin je jezelf kwaad maakt en iedereen moet afmaken, als je ook kunt zeggen: "Hé, er lopen demonen over mijn golfbaan! Wat is dat voor ongein? Jaag ze weg!" Het is een serieuze strategiegame met een knipoog.

NoE: Kun je ons iets over de verhaallijn vertellen?

RM: Er is een campagnespelstand met een hele hoop missies, en die proberen we zo divers mogelijk te maken. Elke missie is dus uniek, met een andere tech-tree, eenheden en spreuken. Ik kan er nog niet te veel over kwijt, maar het komt erop neer dat de Vikingen na de eerste game naar huis gaan. Eind goed, al goed. Redbeard vecht nog steeds tegen Blackbeard, want dat is wat ze doen. Ze zijn voorbestemd om tegen elkaar te knokken! Iedereen is dik tevreden in Vikingland, tot er plotseling demonen opduiken. Dan zeggen ze: "Hé! Wat is hier aan de hand?" Die demonen lopen de boel dan te verstieren, en dat vinden de Vikingen maar niks. Redbeard bindt daarom de strijd aan met de demonen. Wat volgt is een doldwaas avontuur, en uiteindelijk blijkt dat de wereld gered moet worden.

NoE: Moeten die twee gezworen vijanden hun krachten bundelen? Of mag je dat niet zeggen?

RM: (pauze) Ik mag het zeggen... maar ik moet even nadenken. Gaan ze echt samenwerken? (lacht) Ik ben bang dat je de game moet spelen. (lacht) Maar Blackbeard is echt een schurk. Hij is niet het type tegen wie je zegt: "Laten we vriendschap sluiten." Nee! Het is echt een slechterik.

NoE: Over tegenstanders gesproken: wat kun je ons vertellen over de multiplayerstand?

RM: We hebben een offlinestand voor één tegen één. Dat is erg cool, omdat een van de spelers op de Wii U GamePad speelt, terwijl de ander de tv gebruikt. Als je een real-time strategiegame op een split-screen speelt, dan is het meestal zo van: "Ik zie wat je van plan bent... Dat is een slimme zet, maar als je naar mijn scherm kijkt, dan zie je dat ik plannen probeer te dwarsbomen."

We hebben de game getest met een normaal split-screen, en het is gewoon een stuk leuker als elke speler zijn eigen scherm heeft.

NoE: Wat kun je zeggen over de besturing met het touchscreen op de GamePad?

RM: Je kunt vrijwel de hele game spelen zonder dat je de andere knoppen en sticks hoeft te gebruiken. Je kunt de hele game spelen via het touchscreen. Of je kunt spelen met de knoppen en de sticks: je hebt het echt zelf in de hand. Persoonlijk geef ik de voorkeur aan de touchscreen, omdat je bliksemschichten op je vijanden kunt laten neerdalen. Je kunt dan een vijand zoeken en zeggen: "Ik maak je af," en vervolgens die vijand aanraken. Raak hem aan om hem neer te bliksemen en hem uit te schakelen.

NoE: Dan voel je je oppermachtig!

RM: Het voelt echt heel erg goed!

NoE: Oké, dus…

RM: (onderbreekt) Echt waar. Het is verrassend leuk.

NoE: (lacht) Laten we dat punt voor alle lezers benadrukken.

RM: Ik weet niet zeker of je kunt bevatten hoe gaaf dit is! (lacht) Met een simpele aanraking kun je je vijanden de dood in jagen. Geweldig!

NoE: De demonen zijn nieuwkomers in deze game. Wat kun je ons over hen en hun speciale krachten vertellen?

RM: Dat klopt, dat zijn de nieuwelingen. Demonen hebben doorgaans goedkopere, maar ook zwakkere eenheden. Zij moeten het dus vooral hebben van hun grote aantallen, in tegenstelling tot de superstoere Vikingen met hun bijlen. Toch hebben de demonen heel interessante eigenschappen.

Elke groep heeft zijn eigen, unieke verzameling met spreuken, en zijn eigen unieke eenheden. De demonen rekenen erop dat ze grote verliezen zullen incasseren, dus werpen ze een hoop kleine goblins in de strijd. Er zijn schreeuwende goblins die rondvliegen op explosieve tonnen, er zijn slangachtige krijgers die in steen veranderen als je ze verslaat, zodat er een extra hindernis achterblijft. Je hebt ook een spreuk die je kunt gebruiken als je beseft: "Ik heb bijna geen mana, maar ik heb veel te veel eenheden. Ik offer er gewoon een paar op."

NoE: Je moet dus behoorlijk boosaardig zijn?

RM: Net als de bliksemspreuk voel je je echt door en door slecht als je denkt: "Ik ga er een opofferen, maar wie?" Je hebt dan vijf demonen en je zegt: "Mike moet eraan geloven! Dag Mike! Nu kan ik een andere spreuk gebruiken." (lacht)

Bij de demonen gaat het erom dat je je tegenstander onder de voet loopt. Je kunt ook graftombes bouwen, waar na verloop van tijd skeletten uit komen. Die gaan meteen in de aanval. Na een tijdje vallen ze uit elkaar, maar ze zijn enorm handig als je de vijand wilt overrompelen. En er is een enorme, zware jongen. Dat is iets nieuws in de game. Elke factie heeft zijn eigen supereenheid. Een soort held. Bij de demonen is dat een hele grote kerel met een schild. Je kunt hem echter ook zo instellen dat hij alle eenheden die achter hem aankomen, weggooit.

NoE: Gooit hij ze naar de vijand?

RM: Dat klopt, maar hij gooit ze met een grote boog. Als er een grote groep vijanden op hem af komt, dan gooit hij de eenheden gewoon over de vijand heen. "Ja, het is leuk en aardig dat jullie je hele leger hier hebben, maar mijn leger bevindt zich al achter jullie!" Het is verrassend effectief.

NoE: En verrassend boosaardig!

RM: Dat is dan weer verrassend leuk! (lacht)