Een product als dit hadden we nooit kunnen uitbrengen zonder nauwe samenwerking met het Louvre.
Dat is waar.
En omdat we dit programma als opzichzelfstaand product uitbrengen, kunnen mensen er nu los van het museum van genieten. Het kan van alles betekenen voor verschillende mensen, of ze nu al eens in het Louvre zijn geweest, naar het Louvre gaan, of geen bezoekplannen hebben maar wel geïnteresseerd zijn. Het kan ook een andere betekenis hebben voor dezelfde persoon, afhankelijk van zijn of haar kennis op een bepaald moment, of in een bepaalde situatie.
Het is volgens mij een behoorlijk experimenteel product. Persoonlijk zou ik graag zien dat mensen het als een educatief middel gebruiken tijdens kunstlessen. Ik denk dat studenten zeer geïnteresseerd raken als ze de software gebruiken om te kijken en te luisteren.
Je krijgt er zin van om alles in het echt te gaan bekijken.
Je kunt gewoon een beetje op de knoppen drukken en naar verschillende dingen kijken die je nieuwsgierigheid prikkelen. Het is leuk om op die manier nieuwe dingen te leren. Hij heeft ook een goede zoekfunctie, zodat je elk werk en elke plaats kunt zoeken, of een aangeraden route kunt volgen. Als je de automatische stand inschakelt, kun je een tour beleven alsof je werkelijk in het museum bent.
En als gebruikers later het museum eens bezoeken, zullen hun vast andere dingen opvallen. De software kan bijdragen aan een wonderlijke ervaring.
We hopen echt dat mensen het willen proberen.
In het grote geheel der dingen, is dit programma terug te voeren op onze experimenten met Ikspiari. Je hebt hier eigenlijk al vijf of zes jaar aan gewerkt.
Dat is waar.
Het gebeurt wel vaker dat projecten je jaren bezighouden. Zo ver ik weet, duurde het uitwerken van het Mii-concept24 het langste. Toen we nog werkten aan het Family Computer Disk System25 zei je al, “Hierna wil ik avatars maken.”24. Mii-concept: Personages die gebruikers zelf kunnen maken om hun te vertegenwoordigen in spellen op Nintendo 3DS-, Wii- en Wii U-systemen.25. Family Computer Disk System: Een accessoire voor het Family Computer-systeem (Famicom) dat in februari 1986 in Japan verscheen. Het systeem maakte gebruik van floppydisks waar software op geschreven kon worden. Het Famicom-systeem werd als het Nintendo Entertainment System (NES) uitgebracht in Noord-Amerika en Europa.
Als je daar begint te tellen, is het bijna 30 jaar geleden.
Het disksysteem kwam uit in 1986, dus is het 27 jaar geleden. (lacht) Dat is wel ongebruikelijk lang, eerlijk gezegd. Maar goed, er zijn ook veel andere dingen waar je vijf jaar aan hebt gewerkt, inclusief dingen waar we het nog niet over kunnen hebben.
Toen ik vorig jaar tijdens een interview zei, “Vanaf nu zal ik mij richten op kleinere projecten”, werd dat op een of andere manier uitgelegd alsof ik met pensioen zou gaan, maar in feite was deze software een van de dingen die ik in mijn hoofd had toen ik dat zei.
Inderdaad, zo is dat gegaan. Nou, ik zou dit geen klein project willen noemen! (lacht)
Meestal weet ik niet eens aan welk idee ik precies werk. Pas als ik de resultaten zie, denk ik vaak, “O ja, dit is het.”
We hebben niet altijd vanaf het begin al een beeld voor ogen van het voltooide product. Soms spreken we gewoon een ideaal uit, of worden fantasievolle ideeën aan elkaar gekoppeld.
Toen ik zei, “Ooit, het Louvre!” Dacht ik niet dat het op deze manier zou gebeuren. Maar toch is ons doel vanaf het allereerste begin nooit veranderd.
Als je iets hebt gevonden wat je interessant lijkt, moedig ik je graag aan om op die weg verder te gaan, waarbij je de problemen op je pad opruimt en mensen bij je ideeën betrekt.
Ik denk het. Heel erg bedankt.
Goed dan, mijn laatste vraag. Terwijl we hier vandaag zaten te praten, vroeg ik me weer af hoe je ambitie nu eigenlijk een realiteit is geworden. En volgens mij komt dat door een optelsom van veel kleine dingen, zowel successen als mislukkingen.
We hebben veel geleerd van de test met Ikspiari, en de samenwerking met verschillende grote en kleine faciliteiten. En toen kwam het Nintendo 3DS-systeem, en konden we samenwerken met het Louvre Museum, waar we precies op het juiste moment mee in contact kwamen. Zo is dit alles tot stand gekomen.
Het had deels met timing te maken. De mensen van het Louvre stonden open voor het idee van een gids op het Nintendo 3DS-systeem, omdat ze met 3D-foto’s en 3D-modellen wilden werken. Als we deze kwestie hadden besproken toen we alleen nog maar de Nintendo DS hadden, waren ze misschien niet met ons in zee gegaan. We hebben dus geluk gehad.
Het was niet alleen een vage droom die we najaagden. We deden van alles, en uiteindelijk waren we goed voorbereid. We wisten op voorhand niet hoe de zaken zouden lopen, maar toen we de kans kregen, waren we er klaar voor. Eén van mijn favoriete gezegdes is, “Geluk is waar voorbereiding en een kans bij elkaar komen.” We hadden het geluk dat we ons voordeel konden doen met deze wonderlijke loop van omstandigheden.
Dat is waar.
We willen iedere gebruiker de kans geven om het Louvre Museum vanuit zijn of haar eigen huis te ervaren. En als je ooit de kans hebt om naar het Louvre te komen, vergeet dan niet deze software mee te nemen. Volgens mij verrijkt dat je ervaring daar.
Trouwens, wat leuk zou zijn voor Miiverse26… Er is één enkele foto van jou, ergens in de software, toch Miyamoto?
26. Miiverse: Een netwerkdienst die op systeemniveau is geïntegreerd in het Wii U-systeem en het mogelijk maakt dat mensen van over de hele wereld via hun Mii-personages met elkaar in contact komen. Mensen kunnen in de communities van hun favoriete spellen van gedachten wisselen door handgeschreven commentaren en tekeningen uit te wisselen. De dienst is vanaf december 2013 verkrijgbaar voor Nintendo 3DS-systemen.
Ja, iemand heeft die erin gestopt zonder dat ik ervan wist. Ik heb hem er niet uit laten halen, dus zit de foto ook in het voltooide product. Ik hoop dat iedereen ernaar gaat zoeken en hem vindt. We verkopen ook een verpakte versie in de cadeauwinkels van het museum, het is een prachtig souvenir.
Absoluut. Hartelijk dank.
© 2024 Nintendo.
