Ik ben benieuwd hoe jullie elkaar hebben leren kennen.
Nou, we hebben elkaar ontmoet in 1998, nu ongeveer 15 jaar geleden.
Dus kort na de lancering van de Nintendo 648.8. Nintendo 64: Een thuisconsole die in Japan is uitgebracht in juni 1996. In 1997 verscheen hij in Europa.
Ik was een behoorlijk serieuze student, dus ging ik naar de universiteit Centrale Paris9, zeg maar het equivalent van de Kyoto University10. In zo’n omgeving zijn de meeste vacatures bedoeld voor zeer serieuze functies, waarin je altijd een stropdas moet dragen. Maar toen zag ik een vacature met een logo van een buitenaards wezen erop, en ik dacht, “Wat is dat nou?” Het was een vacature voor een stage in de videospelstudio waar Jérôme werkte, en ik dacht, “Wauw, dit is nog eens wat anders. Laat ik dat eens proberen!”In die tijd beschouwde ik het werken in de videospelindustrie nog niet als een echte baan. Ik wilde het gewoon een tijdje proberen, om daarna een echte baan te zoeken. Maar het is uiteindelijk heel anders gelopen. 9. Centrale Paris : Een Franse nationale technische universiteit die is opgericht in 1829.10. Kyoto University: Een Japanse nationale universiteit die is opgericht in 1897.
De industrie bestond toen nog maar net; alles was nieuw.
Precies. Maar toen ik er twee dagen stageliep, deden we al heel spannende dingen met 3D, en realiseerde ik me dat ik de dingen die ik als hobby beschouwde in een echt bedrijf kon gebruiken. Toen besloot ik dat ik daar wilde werken. Of, nou ja, ik wilde eerst nog mijn studie voltooien… (lacht)
Alex wilde nog steeds zijn academische titel halen. Maar ik overtuigde hem ervan om te blijven, in plaats van zijn tijd op de universiteit te verspillen.
Ik werd als serieus persoon beschouwd, maar Jérôme wist me heel makkelijk om te praten, en het werk was ook te aantrekkelijk om te weigeren.
Jérôme, wat was je eerste indruk van Alex?
Ik was vooral onder de indruk van zijn wiskundige kwaliteiten. Hij was uitzonderlijk goed in wiskunde, waarschijnlijk kende ik niemand die er zo goed in was als hij. Volgens mij zag ik toen voor het eerst hoe complexe wiskunde werd gebruikt in 3D en spellen, en dat vond ik zeer indrukwekkend. Ik vond hem bovendien erg aardig, en we werden al snel goede vrienden.
In die tijd begonnen wiskundige kwaliteiten steeds belangrijker te worden.
Ja, maar daar dachten we toen niet veel over na. Ik beleefde gewoon plezier aan het toepassen van wiskunde, en hield me niet bezig met trends in de industrie. Als ik 10 jaar ouder was geweest, had ik er vast anders over gedacht, maar toen was ik jong, en ik deed gewoon wat ik het leukst vond. Dat was mijn enige motivatie voor mijn werk.
Dat kan ik heel goed begrijpen. Ik ben op dezelfde manier in de wereld van computers en spellen terecht gekomen. Als je jong bent en iets heel aantrekkelijk vindt, duik je gewoon erin, zonder er teveel over na te denken. Jullie werden beide beschouwd als zeer logisch en wiskundig denkende mensen, maar toch waagden jullie de sprong.
© 2024 Nintendo.