3. Eenvoudig vast te houden met twee handen
Terwijl jullie probeerden de gyrosensor onder controle te krijgen, ontwierp jij de vorm van het Wii MotionPlus-accessoire. Vertel me eens hoe je tot het ontwerp bent gekomen.
Aan het begin van het ontwikkelproces zag hij er zo uit.
Dat ziet er heel anders uit dan het uiteindelijke product.
Het eerste waar we over dachten was natuurlijk hoe comfortabel het was om het accessoire vast te houden. Daarom besloten we hem zo klein mogelijk te maken. Om te voorkomen dat de Wii-afstandsbediening bij wilde bewegingen uit je handen zou glippen, kozen we er uiteindelijk voor om de onderkant iets breder te maken, in de vorm van een rok. Uit veiligheidsoverwegingen besloten we bovendien om Wii MotionPlus te combineren met de langere hoes.
Het idee om de twee te combineren en zo een veilig gebruik te waarborgen, ontstond na de E3 van 2008, was het niet?
Dat klopt. Maar het prototype dat we toen maakten had een rokvorm met een hele lichte kromming, waardoor hij erg makkelijk losliet.
En we konden geen plakmiddelen gebruiken, met het oog op onderhoud en reparaties.
Daarom maakten we de rok breder zodat er een soort rand ontstond, vergelijkbaar met de manier waarop een autoband in een wiel past. Zo ontstond het uiteindelijke ontwerp.
Hij past echt precies in de langere hoes, hè? (lacht)
Door de rok breder te maken, is de kans dat de Wii-afstandsbediening bij wilde bewegingen uit je handen glipt veel kleiner. Dat was een uiterst belangrijke overweging.
Het lijkt een beetje op het handvat van een honkbalknuppel.
Dat klinkt logisch. Puur uit interesse, wat vind je van het feit dat de Wii-afstandsbediening langer is geworden?
Nou, hij is daardoor uiterst comfortabel vast te houden met twee handen.
Ik denk dat spellen waarin je de Wii-afstandsbediening met twee handen vasthoudt, zoals golf en honkbal, veel makkelijker te spelen zijn.
Hoewel er met de oorspronkelijk Wii-afstandsbediening mensen waren die met één hand met de knuppel zwaaiden! (lacht)
Daarom dachten we niet dat het een probleem zou zijn als we hem langer maakten! (lacht)
(gelach)
Dus terwijl het elektronische team probeerden de gyrosensor te temmen, moest het team dat zorgde voor het mechanisme ook de nodige oplossingen zien te vinden.
Ja, dat kun je wel zeggen! (lacht) En nu we het toch hebben over de bevestiging van het accessoire, aan de onderkant van de Wii-afstandsbediening bevindt zich de secundaire controlleraansluiting om de Nunchuk en andere accessoires aan te sluiten. Aan weerszijde daarvan zitten alleen gaten.
Ja, twee gaten om accessoires aan de Wii-afstandsbediening te bevestigen.
We wilden die twee gaten gebruiken om het Wii MotionPlus-accessoire met haakjes in vast te klemmen. Maar die gaten zijn niet ontworpen voor Wii MotionPlus. Ze zijn eigenlijk ontworpen met een ander doel voor ogen, om accessoires op een minder stevige manier te bevestigen.
Dus de ontwerpers hadden zoiets als Wii MotionPlus, dat stevig aan de Wii-afstandsbediening moet worden bevestigd, niet voorzien.
Meer dan dat, ze hadden niet voorzien dat het bevestigingsgedeelte vast zou worden gehouden en dat er flink mee zou worden geschud.
Er waren momenten tijdens het gebruik dat Wii MotionPlus tijdelijk de verbinding verloor.
Dus het accessoire verloor heel even de aansluiting met de Wii-afstandsbediening?
Precies. We hebben verder onderzocht hoe de verbinding werd verbroken door Wii MotionPlus te draaien en te bewegen. Het gebeurde alleen als hij een klein beetje werd gedraaid.
De verbinding werd niet verbroken, tenzij je tienduizenden keren met de Wii-afstandsbediening schudde.
Je hebt hem toch niet echt getest door er duizenden keren mee te schudden? (lacht)
Nou, ik heb het in het begin wel geprobeerd, maar na een tijdje voelde het alsof de huid op de palm van mijn hand losliet.
En toen kwamen de handschoenen.
Ben je echt zover gegaan? (lacht)
Maar deze methode zou veel teveel tijd in beslag nemen. Dus we besloten een Pokémotion-demonstratiemodel voor in de winkel4 te lenen. (gelach)
4 Pokémotion was een communicatieapparaatje in de vorm van een glowstick, dat de Pokémon Company in augustus 2003 in Japan uitbracht. Door het staafje snel te bewegen, lieten de knipperende LED-lampjes woorden en beelden van Pokémon achter op je netvlies.
Dat is een demonstratiemodel voor in de winkel waarin Pokémotion als een metronoom heen en weer zwaait.
O ja, dat kan ik me nog herinneren.
We verzamelden zoveel mogelijk modellen, uit ons kantoor in Okayama en van verschillende andere afdelingen in het bedrijf, en gebruikten ze om de tests uit te voeren.
Gelukkig waren er nog zoveel! (lacht)
Een Wii MotionPlus-test, uitgevoerd met een Pokémotion-demonstratiemodel voor in de winkel.
We kwamen tot de conclusie dat de aansluiting van Wii MotionPlus stevig vastzat aan de aansluiting op de Wii-afstandsbediening.
Dus er zat geen speling in.
Precies. En dat is waarom de verbinding tijdens het herhaaldelijk zwaaien van de Wii-afstandsbediening onder spanning kwam te staan.
Als je een normaal accessoire aansluit is dat geen probleem, maar omdat je in dit geval de Wii-afstandsbediening bij de verbinding vastpakt en ermee zwaait, kun je niet voorkomen dat er enorme krachten op worden uitgeoefend.
En daarom vond het tijdelijk verlies van de verbinding plaats.
We hebben geëxperimenteerd met verschillende mogelijke oplossingen. Zo probeerden we bijvoorbeeld de verbinding van een beetje olie te voorzien en lieten we een kleine ruimte open, maar...
Maar dat liep op niets uit.
Dat klopt. Dus ontwierpen we de verbinding van Wii MotionPlus opnieuw, zodat hij minder stevig aan de Wii-afstandsbediening werd bevestigd, om zo de spanning te verlichten.
Het klinkt een beetje alsof je de stekker van vering voorzag.
De technische term is 'zwevende structuur'. We voerden tests uit met de apparatuur die we hadden en het aantal keren dat de verbinding werd verbroken nam drastisch af. We dachten dat we op de goede weg waren om het probleem op te lossen. Maar net op dat moment...
Wat gebeurde er toen?
De verbindingshaakjes waarmee Wii MotionPlus was bevestigd aan de gaten van de Wii-afstandsbediening braken af.
Dat begrijp ik… Tot dan toe werd het accessoire op drie punten bevestigd: met de stekker en de twee haakjes. Maar toen je de stekker opnieuw ontwierp en liet zweven, kwam er teveel kracht te staan op de twee haakjes.
Dat is precies wat er gebeurde. Dus we zagen geen andere oplossing dan het verstevigen van de haakjes.
Daarom hebben we stalen haken gebruikt.
Stalen haken?
Maar we maakten de haken een beetje te sterk...
...En dit keer gingen de gaten in de Wii-afstandsbediening kapot!
(gelach)
Dus zelfs de stalen haken werkten niet! (lacht)
Op dat moment stelde iemand voor om Wii MotionPlus te voorzien van rand waar de Wii-afstandsbediening in past...
Dat klinkt als een spalk voor een gebroken been! (lacht) Maar zou hij daardoor niet moeilijker vast te houden zijn?
Ja, hij wordt forser.
Hoe heb je dit probleem uiteindelijk opgelost?
We besloten een duurzame plasticsoort te gebruiken die de spanning kan weerstaan.
De materiaalkosten waren hoger maar we konden weer opgelucht ademhalen.