Ik heb gehoord dat je recentelijk een artikel over Wii Fit hebt geschreven.
Dat klopt. Het wordt waarschijnlijk gepubliceerd in een wetenschappelijk tijdschrift. Ik ben pas een aantal maanden bezig met mijn onderzoek, maar ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat het zoveel reacties zou krijgen. Ik kan er nog niet teveel over zeggen, maar ik hoop de resultaten van mijn onderzoek wereldwijd bekend te maken.
Is dat zo?
Ik had werkelijk niet gedacht dat ik zoveel aandacht uit de hele wereld zou krijgen. Het kwam als een totale verrassing.
Er zijn meer mensen in Amerika en Europa die Wii Fit gebruiken dan in Japan. Wereldwijd beschikken talloze huishoudens over een Wii Balance Board en de bijbehorende trainingssoftware. Dus als een expert als jij aantoont dat deze vorm van lichaamsbeweging grote voordelen biedt, wekt zo een onderzoek wereldwijd enorm veel belangstelling.
Ja, ik denk dat dat het geval is. Natuurlijk is het feit dat er zoveel gebruikers zijn een van de redenen dat het zoveel teweeg bracht. En doordat het ook nog eens werd onderbouwd met tastbaar bewijs, denk ik dat het van invloed is geweest op de academische wereld.
We hebben het concept bij Nintendo bedacht maar wij zijn geen experts. We weten weinig van sportwetenschap. Dat elementen uit de software nu worden aangeraden door specialisten op dit gebied, en dat we advies krijgen om het trainingsprogramma te verbeteren, heeft me het gevoel dat de dingen die wij begonnen, nu naar een hoger niveau worden getild.
Ik heb in werkelijkheid veel geleerd van Wii Fit, op allerlei manieren. Ik was verbaasd toen ik erachter kwam dat je mensen op deze manier kunt motiveren om in beweging te komen, en dat Wii Fit in staat was dingen te doen die wij niet konden.
Kun je ons daar een paar voorbeelden van geven?
Ik sprak er eerder al even over. Wii Fit heeft de weerstand die sommige mensen hebben tegen lichaamsbeweging echt verlaagd. Als wij met mensen praten en ze er toe proberen te zetten om het trainen, is er altijd een drempel. Maar met deze software wordt die drempel drastisch verlaagd. Dit laat zien dat mensen niet altijd van anderen willen horen wat ze moeten doen.
Hoe minder zelfvertrouwen mensen hebben in de omgang met anderen, hoe meer zorgen ze zich maken over wat de ander van ze vindt.
Mensen houden er gewoon niet van om door anderen beoordeeld te worden.
En omdat ze niet graag beoordeeld worden, zullen ze bepaalde dingen vermijden, ook als ze weten dat het belangrijk is.
Precies. De manier waarop mensen in mijn tak van dienst, en natuurlijk fitnessinstructeurs, mensen begeleiden, bestaat er meestal uit dat we naast ze staan en constant adviezen geven: 'Doe dit! Doe dat! Je kunt het beter zó doen!' Veel mensen beschouwen dit als een goede lesmethode. Maar er zijn er ook die denken dat je mensen beter kunt instrueren door ze zo vaak mogelijk naar de sportschool te krijgen.
Misschien nemen instructeurs te gemakkelijk aan dat ze betere resultaten boeken als ze gericht en gefocust te werk gaan.
Ik denk dat die veronderstelling echt bestaat. Maar het is in feite niet waar. Ook al zie je iemand maar eens per drie maanden, als je een programma kunt bedenken waarmee die persoon zelf in de gaten krijgt wat de voordelen zijn, levert dat betere resultaten en is de kans groter dat hij het volhoudt. Vooral mensen die een druk bestaan leiden, zoals een vader van middelbare leeftijd, weten over het algemeen genoeg over zichzelf en hun levensstijl. In plaats van daar een instructeur naast te zetten, kunnen dit soort mensen beter…
Je kunt ze beter zoveel mogelijk hun gang laten gaan en de dingen op hun eigen manier laten doen.
Daarom realiseerde ik me dat we anders moeten gaan denken over onze begeleiding. Ik heb altijd de neiging gehad om mensen te pushen, en dingen te laten doen door veel te praten…
(lacht)
Ik, het toonbeeld van een opdringerige sportinstructeur, heb veel geleerd van mijn werk met Wii Fit.
Dus je kwam erachter dat je de dingen ook op een andere manier kunt doen.
Het is een werkelijk een leerzame ervaring geweest, en ik realiseer me dat ik over veel dingen nog eens moet nadenken. Het zijn de dingen die Wiibo mij geleerd heeft.
(lacht)
Er was nog iets wat me verbaasde.
En dat was?
Toen ik voor het eerst hoorde dat Wii Fit Plus 2.000 yen zou kosten, dacht ik dat ik het niet goed had verstaan. Ook mijn vrouw was verbaasd, en zei: 'Kost het echt maar 2.000 yen?'
De reden dat we de Japanse versie van het spel deze prijs gaven, was dat ik alle gebruikers van Wii Fit wilde bereiken met deze titel.
Dat begrijp ik.
Als we dezelfde prijs zouden hanteren als voor een normale titel, denk ik dat hoogstens de helft van de gebruikers de nieuwe titel zou kopen. Daarom besloten we ons uiterste best te doen om iedereen aan boord te krijgen*. * In Europa bepaalt de winkelier de uiteindelijke verkoopprijs.
Juist. Zelfs mensen die het Wii Balance Board aan de kant hebben gezet, haal je hiermee over om er weer gebruik van te maken.
Het terugkerende thema dit keer was 'voortzetting'.
En dat is gelukt, toch?
We bespraken eerder hoe je drempels kunt verlagen, maar wij doen in principe hetzelfde. Aan videogames moet je uiteindelijk plezier beleven, maar je hebt mensen die aan een stuk door spelen en mensen die dat alleen doen als ze even een pauze nemen.
Juist.
Er zijn van die heerlijke momenten dat je blijft spelen omdat je wilt weten wat er gaat gebeuren. Maar zo werkt het niet altijd. Soms neem je een pauze en raak je het spel nooit meer aan.
Precies. Je doet er niks meer mee.
Daarom denk ik dat het ongelofelijk belangrijk is om spellen te ontwikkelen die je blijft spelen.
Met lichaamsbeweging werkt het echt precies zo.
Ja, dat klopt. Hartelijk dank dat je vandaag met me hebt willen praten.
Ik vrees dat ik nogal wat te vertellen had! (lacht) Maar het was me een genoegen. Heel hartelijk dank!
© 2024 Nintendo.