Hebben jullie, tijdens het maken en spelen van dit spel, gemerkt dat dingen in jullie leven veranderden, zoals dat bij Tsujii gebeurde?
Ik overwon mijn angst voor de winkelvloer in warenhuizen. Ik dacht altijd, ‘Als een verkoper me te pakken krijgt, kom ik nooit meer weg!’ Ik was bang om ze te benaderen. Ik keek altijd heel terloops van buiten de kledingafdeling, zodat ik geen oogcontact maakte met de verkoper (lacht)!
(lacht)
Zelfs in de echte winkels bevonden zich vijanden (lacht)!
Het enige wat ik deed als een verkoper met me sprak, was m’n portemonnee trekken. Zo deed ik dat vroeger, maar sinds ik betrokken raakte bij het spel, zeg ik bijvoorbeeld achteloos tegen een verkoper, ‘Dit is anders dan wat vorig jaar in de mode was.’ Of ik probeer iets aan en vraag, ‘Denk je echt dat dit me staat?’ Ik denk dat ik me nu meer op m’n gemak voel (lacht).
Je hebt vertrouwen gekregen.
Ja. Ik heb door dit spel veel modetermen geleerd, en ik begrijp welke kleuren en vormen wel of niet goed kunnen worden gecombineerd. En terwijl ik naar meidenkleding keek, ontdekte ik dat mannen en vrouwen niet zo heel verschillend over kleding denken.Het resultaat was dat ik leerde te communiceren met verkopers. En zelfs als ze me heel agressief iets proberen aan te smeren, zeg ik simpelweg, ‘Ik vind het niet echt mooi, maar misschien de volgende keer.’ Kleding kopen was altijd een nachtmerrie, maar tegenwoordig denk ik veel sneller, ‘Ik denk dat ik eens ga winkelen!’
Ah, dat is een verbetering!
Ja! Dat is het resultaat van het handelen met klanten, als de verkoper in het spel. Ik denk ook dat ik een goed oog heb gekregen voor echte kleding. Dat is een bijkomstigheid die ik niet had verwacht, maar die ik fantastisch vind.
Dat herken ik. Het is niet meer zo vreselijk om met een verkoper te praten.
Als ik dit zo hoor, bedenk ik me wat een ongewoon spel dit eigenlijk is.
Echt, iedereen…
Iedereen speelt het op zijn eigen manier.
Omdat dit spel is gebaseerd op mode, denk ik dat het een verlengstuk is van het echte leven. En als je het spel een tijdje speelt en weer verder gaat met je dagelijkse leven, lijkt de echte wereld op een verlengstuk van het spel. Als je mensen op straat ziet denk je, ‘Die outfit is een beetje twijfelachtig,’ (lacht).
(lacht)
Of ik denk, ‘Die schoenen passen daar niet bij.’
Dat heb ik ook. Ik zie mensen die me op straat voorbijlopen en denk, ‘Dat ziet er een beetje meisjesachtig uit.’ Ik denk dat ik veel geïnteresseerder ben in mode.
Dat is het risico van het vak (lacht)!
Ja (lacht).
En zoals Yamagami al zei, als je zelf kleding koopt, dan kun je de kennis die je in het spel hebt opgedaan gebruiken.
Het is veel meer dan een verkleedspel. Het strekt zich uit tot in het echte leven.
Ja. Het is niet op zichzelf staand. Iedereen staat ’s morgens op en denkt, ‘Wat zal ik vandaag eens aantrekken?’ Dus je kunt je kleding elke dag combineren, alsof je het spel speelt. Er kan op verschillende manieren plezier aan worden beleefd, afhankelijk van de persoon die het speelt.
Nintendo presents: New Style Boutique bevat meer dan genoeg verkleedelementen voor meisjes, maar er zijn ook aspecten die niet meteen in die categorie vallen. Wat denken jullie dat dat is?
Toen we net aan het vorige spel begonnen, zei Yoshida, de directeur van Syn Sophia, ‘We hebben 10.000 modestukken nodig,’ en ik denk dat dat het belangrijkste was.
Doorgaans begin je met 50 onderdelen, en verhoog je dat tot ca. 3.000.
Precies. Maar Yoshida vond dat we er absoluut 10.000 moesten hebben, en daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor. Door het aantal producten te verhogen, creëerden we een bijna oneindige hoeveelheid mogelijke combinaties, waardoor het elke keer dat je het speelt weer anders voelt. Ik denk dat iedereen een manier zal vinden om er op zijn eigen manier van te genieten.
En mensen met kennis van mode kunnen daaruit putten bij het samenstellen van combinaties, zelfs als ze maar weinig ervaring hebben met videogames. Tegelijkertijd kunnen mensen die niet zo veel weten over mode maar wel goed zijn in videogames, verder komen door het als een normaal spel te spelen.
Je kunt proberen te winnen, zoals Yamagami (lacht)! Ook al draait het bij mode meestal niet om overwinningen in een gevecht.
Ja (lacht).
Tot slot wil ik jou nog iets vragen, Tamura. Wat dacht je, als modeproducent, toen je dit spel zag?
Terwijl ik vandaag naar iedereen luisterde, bedacht ik me dat als je dit spel vanaf de basisschool speelt, je leert hoe je een winkel moet runnen. Tijdens een sollicitatiegesprek kun je zeggen, ‘Ik weet hoe ik moet verkopen!’ En je zou de baan direct krijgen (lacht).
(lacht)
En de volgende stap is Style Boutique 3.
Hè? Begin je nu al over de volgende (lacht)?
Tijdens de modeshows die we dit jaar en het jaar erna houden zullen we dat in gedachten houden.
O, juist.
Als we een derde maken, betrekken we er wellicht wat charismatische en succesvolle verkopers bij, zodat het spel als educatieve software kan worden gebruikt voor winkelmedewerkers. Ik denk dat het nog leuker zou worden als we er populaire modellen, stylisten, meisjes die geen videogames spelen en allerlei professionals bij betrokken. Maar hoe meer meningen je hebt, hoe moeilijker het wordt voor de ontwikkelaars.
Ja, we zouden je horen roepen, ‘Aaargh!’ (lacht).
En door gebruik te maken van de communicatiefuncties van het Nintendo 3DS-systeem, kunnen we later kleding toevoegen, toch?
Technisch is dat mogelijk, ja.
Ik dacht dat we interessante dingen konden doen, zoals een winkel bezoeken in het spel om de nieuwste items ook echt te kopen. Of een samenwerkingsverband met echte winkels, die je kunt bezoeken om de kleding uit het spel te kopen. Klinkt dat niet leuk (lacht)?
Deze titel heeft zo veel potentie dat zelfs Tamura, die dingen beoordeelt als leuk of niet leuk, zegt dat het leuk klinkt.
Ja, dat denk ik echt.
Maar eerst willen we dat eindeloos veel mensen zullen genieten van Nintendo presents: New Style Boutique.
Zo is het (lacht). Dank voor jullie komst vandaag, iedereen.
Het was ons een genoegen!
© 2024 Nintendo.
