Street View is niet alleen handig om ergens de weg naartoe te vinden, het is ook leuk om verafgelegen plekken te zien waar je niet direct heen kunt, of locaties die je kent.
Ja. Het eerste wat de meeste mensen vaak bekijken is hun eigen huis, vervolgens hun oude woonplek, het huis van een vriend of hun school of universiteit.
Behalve straten zijn er ook beroemde locaties als NASA’s ruimtecentrum of plekken onder de zee. Hoe besluiten jullie welke locaties jullie willen en op welke manier worden ze toegevoegd?
Dat lijkt een beetje op de manier waarop het hele project van start ging. Je kunt het samenvatten als een opwelling van inspiratie. We doen gewoon wat ons interessant lijkt en als de mensen buiten Google dat ook interessant vinden, schaven we het bij en maken we het nog beter. Misschien lijkt die aanpak wel een beetje op videogameprojecten.
Best wel.
Als wij het zelf niet interessant vinden, is het moeilijk om aansluiting te vinden bij onze partners en gebruikers, en dan komt er niets van terecht.
Hoe betrouwbaar het systeem ook is dat jullie ontwerpen, het blijft een hoop werk om zoveel zaken voortdurend te fotograferen.
Wat dat voorbeeld van de spaceshuttle betreft: iedereen heeft een speciale fascinatie voor de ruimte. Dat begint al op jonge leeftijd. Zou het niet interessant zijn als je die ruimte overal ter wereld kon zien? Wij konden dat realiseren omdat de mensen bij NASA empathie voor ons hadden en zeiden: “Goed idee! Ga je gang!”
Ze werkten mee omdat ze inzagen hoe belangrijk het was om dergelijke documenten te bewaren en voor iedereen inzichtelijk te maken.
Hetzelfde gold voor het Witte Huis15. Er zijn altijd rondleidingen geweest zodat mensen het met eigen ogen konden zien, maar het aantal mensen dat daadwerkelijk naar binnen kan is beperkt, dus het Witte Huis verwelkomde het idee om zijn deuren virtueel te openen via het internet.15. Het Witte Huis: de officiële ambtswoning en het kantoor van de president van de Verenigde Staten van Amerika in Washington D.C.
Google Street View is het perfecte hulpmiddel om virtuele rondleidingen mee te maken.
Om die reden hebben we musea over de hele wereld, zoals het Musée d'Orsay16, gevraagd samen te werken, zodat mensen via Street View een kijkje in die musea kunnen nemen17. Amit Sood18 uit India zei: “Ik ben geboren in een arm dorp, dus als kind had ik nooit durven dromen dat ik ooit naar een groot museum als dit zou kunnen gaan. Om die reden wil ik van nu af aan gebruikmaken van technologie om een omgeving te realiseren waarin iedereen, wie het ook is, een sterkere band met kunst kan voelen.” Dit project is voortgekomen uit dat verlangen.16. Musée d'Orsay: een kunstmuseum in Parijs dat gespecialiseerd is in 19e-eeuwse kunst.17. Via Street View een kijkje nemen in musea: dit is het Google Art Project, een dienst die een virtuele rondleiding biedt door meer dan 180 kunstmusea in 40 landen. Sinds december 2012 kunnen gebruikers zich vergapen aan ongeveer 35 duizend kunstwerken, waaronder schilderijen, sculpturen, straatkunst en foto’s.18. Amit Sood: productmanager bij Google. Hij is verantwoordelijk voor het Google Art Project.
Hij wil beroemde kunstwerken dichter bij kinderen brengen, omdat hij dat in zijn eigen kinderjaren had gemist.
Precies. Natuurlijk is het extra indrukwekkend om er echt naartoe te gaan, maar je kunt er ook heel veel aan hebben om een museum via Street View te bezoeken.
Als ik je zo hoor praten, krijg ik de indruk dat naarmate de ene na de andere waardevolle locatie op aarde zichtbaar wordt op Street View, de reacties daarop weer tot nieuwe projecten leiden, zo van: “Wat dacht je hiervan?”
Wat dat betreft raakte Street View ook nauw betrokken bij de grote aardbeving in Oost-Japan.
Na de aardbeving werkte men op het Google-kantoor in Roppongi (in Tokio, Japan) het klokje rond om de ramp het hoofd te bieden.
Inderdaad. Google schortte destijds alle projecten op waar we bij betrokken waren en zei: “Laten we nu doen wat we kunnen.” Vervolgens hebben we ons geconcentreerd op iedereen die door de ramp getroffen was. Webontwikkeling kan in een kort tijdsbestek worden voltooid, dus als er iets was wat ons nuttig leek, konden we dat in drie tot vier dagen ontwikkelen.
Ik heb gehoord dat jullie heel snel werkten om mensen te bieden wat ze nodig hadden, door na te gaan welke diensten meer werden gebruikt dan andere.
Precies. Toen het vervolgens zomer werd, vroegen we ons af wat we verder konden doen. In de media werd regelmatig gesuggereerd dat we het rampgebied konden vastleggen en weergeven met Street View. De rampzone was geen specifiek gebied, maar een enorm uitgestrekte regio, dus hoewel dit allemaal niet vast kon worden gelegd met een normale camera, dachten ze dat het met Street View wel mogelijk zou zijn.
Kortom, Street View is opgezet om automatisch, en in alle richtingen, foto’s te maken vanuit een auto.
We maakten ons echter wel zorgen wat de mensen die door de ramp waren getroffen, ervan zouden vinden als ze zagen dat we hiermee bezig waren.
Jullie waren bezorgd dat sommigen het mogelijk niet fijn zouden vinden als er een auto met een legertje camera’s op het dak langs kwam rijden om foto’s te maken.
Juist. Mijn geboorteplaats is Sendai, dus ik was er zelf niet helemaal gerust op. Maar nadat we een hoop mensen hadden gesproken, vonden we dat het onze verantwoordelijk was om het te doen, omdat we de enigen waren die het konden. En dus besloten we dat we het wel moesten doen. Toen we eenmaal aan de slag gingen, bleken onze zorgen gelukkig niet uit te komen. Lokale groepen waren maar wat graag bereid om mee te werken en ontvingen ons met open armen. Er waren zelfs momenten dat de mensen daar mikan-sinaasappels en rijstballen uitdeelden aan onze chauffeur die de foto’s maakte, dus het leek zelfs alsof ze de chauffeurs aanmoedigden.
Ik neem aan dat ze een handje hielpen omdat ze snapten dat jullie foto’s maakten om de wereld te laten zien wat er was gebeurd.
Dat klopt helemaal. Zelfs nu nog is er een voortdurend debat gaande over hoe om te gaan met de gebouwen die vernietigd werden door de aardbeving en tsunami. Er zijn verschillende opvattingen. Sommigen zeggen dat het iedere keer weer pijnlijk is om te zien, maar iedereen is het erover eens dat we alles moeten vastleggen, bewaren en met de wereld moeten delen. In december 2011 gaven we de foto’s vrij die we hadden genomen19. De reacties waren fantastisch: grote Amerikaanse kranten en televisiestations besteedden er aandacht aan – de hele wereld kreeg het te zien.19. In december 2011 gaven we de foto’s vrij die we hadden genomen: in december 2011 begon Google Street View-afbeeldingen te tonen van de kustgebieden van Tohoku en de getroffen gebieden rond grote steden, als onderdeel van zijn digitale archiveringsproject van de grote aardbeving in Oost-Japan. Op Google’s website Memories for the Future (herinneringen voor de toekomst), zijn video- en fotocollecties te bekijken. Voor een aantal van de gefotografeerde gebieden zijn er foto’s van zowel voor als na de ramp.
Het werkelijke gezicht van de aardbeving, dat nooit volledig in beeld gebracht zou kunnen worden met individuele foto’s, kwam wel duidelijk over met Street View-technologie, waarbij je kunt rondkijken alsof je zelf daar op straat staat. Ik kan me voorstellen dat veel mensen over de hele wereld hierdoor geraakt werden.
Naast het doel om aan toekomstige generaties te laten zien hoeveel schade er is aangericht, denk ik dat de vrijwilligers die destijds ondersteuning verleenden zich mogelijk ook zullen afvragen hoe het gebied er nu bij ligt. Iedereen die de foto’s ziet, houdt er weer andere gevoelens aan over. Die ervaring deed me nogmaals beseffen dat ik wil dat Street View een hulpmiddel wordt dat op allerlei manieren nuttig zal blijken voor mensen.
© 2024 Nintendo.
