5. Wat Xenoblade Chronicles voor mij betekent

Om het interview af te sluiten wil ik graag dat elk van jullie me in zijn eigen woorden zegt wat voor type spel Xenoblade Chronicles is. Laten we de volgorde omdraaien en beginnen met het perspectief van een gamer: Hiramatsu-san.

Oké (lacht)! Xenoblade geeft me hetzelfde gevoel van spanning en avontuur dat ik had toen ik spellen speelde als kind. Ik denk dat het een spel is dat ervoor kan zorgen dat zelfs volwassenen weer die gevoelens ervaren.

De eerste keer dat ik de kans kreeg om het spel te spelen, vond ik het erg fijn om met een ontspannen gevoel te spelen en gewoon naar de omgeving te staren. Dus ik hoop dat mensen zich geen zorgen maken om de moeilijke stukken en gewoon op ontspannen wijze van die momenten genieten.

Ik vind simpelweg dat het script ongelofelijk goed is.

Aha, ik zie je theaterachtergrond weer even doorschijnen, nu je het over het ‘script’ hebt (lacht).

O ja, ik bedoel het verhaal, het scenario (lacht)! Toen ik het las, vond ik dat er enorm veel aandacht was besteed aan iedere losse zin. Als ik alleen was, las ik het zelfs hardop.

Net als een echte actrice!

Precies. Dat betekende dat ik allerlei verschillende rollen instudeerde (lacht).

Dat jij zo ver ging zal wel een enorme hulp zijn geweest bij het maken van de muziek.

Ja. Zoals je je kunt voorstellen, meende ik dat het me zou helpen de muziek te componeren, als ik me echt in die wereld zou verdiepen. Maar tegelijkertijd was ik gewoon gek op het scenario. Er was ook goed nagedacht over de stemacteurs en ik had de kans om enkele opnames daadwerkelijk bij te wonen. Er werd veel gediscussieerd over hoe de stemmen moesten worden: ‘Niet zo, niet op die manier...’ Dus er werd geen moeite gespaard om alles perfect te krijgen. Ik denk dat dit samen met de muziek voor een geweldig spel zorgt.

Wat vind jij, Kiyota-san?

Nou, als iemand die echt gek is op spellen, heb ik altijd een sterk verlangen om echt op te gaan in de spelwereld. Toen ik de kans kreeg om Xenoblade Chronicles te spelen, had ik echt het gevoel in die wereld rond te lopen. Sterker nog, ik zag de dingen niet alleen vanaf een afstand: ik voelde me echt één met de held, wat inhield dat ik het gevoel had dat ik echt dat universum kon betreden.Ik ben nu in de dertig en mensen van mijn generatie zijn al dol op spellen sinds dat ze kinderen zijn, ze zijn ermee opgegroeid. Als dergelijke mensen zin hebben om weer in een RPG op te gaan, kan ik ze denk ik wel garanderen dat dit spel ze absoluut zal bevallen.

En Mitsuda-san?

Het is weer een tijd geleden dat Takahashi-sans laatste spel verscheen, dus ik kan me voorstellen dat veel mensen enorm uitkijken naar deze titel.

Nou, als iemand ergens zoveel tijd en energie in stopt, betekent het dat het tijd kost om één spel te maken.

Precies. Ik denk dat veel spelers dol zullen zijn op deze frisse, nieuwe RPG, en niet alleen mensen die al jarenlang fan zijn van de Xeno-serie.

En jij dan, Shimomura-san?

Toen ik Xenoblade Chronicles voor het eerst te zien kreeg, spraken de beelden in het spel me erg aan. Het wereldbeeld van dit spel is erg rijk aan inspiratie, met deze enorme goden. Ik werd overdonderd door de enorme grootschaligheid en vroeg me af hoe iemand in hemelsnaam met zo’n soort idee op de proppen heeft kunnen komen. Op allerlei punten in het spel schoten er allerlei verschillende gedachten door me heen.

Kun je ons een voorbeeld geven?

Het spel vindt plaats op de lichamen van mensachtige goden en ik zat mezelf af te vragen hoe de zwaartekracht eigenlijk precies werkte, wat er aan de andere kant van die oceaan zou zijn en dat soort dingen.

(lacht.)

Dit zijn misschien geen belangrijke dingen, maar ik vond het wereldbeeld in het spel ongelofelijk stimulerend.

Je móest wel bij dat soort dingen stilstaan.

Precies (lacht)! Toen ik het scenario las, vond ik dat ook erg aangrijpend. Dit spoorde me ertoe aan om muziek te willen creëren die overeenkwam met deze emoties en zich kon meten met de grootschaligheid en ambitie van het spel. Om deze reden denk ik dat het spel veel mensen op allerlei manieren zal aanspreken.

Heel erg bedankt. En dan is het woord nu ten slotte aan jou, Takahashi-san.

Bij deze titel had ik een helder doel van wat ik wilde bereiken met de muziek. Ik vrees dat ik daardoor nogal wreed kon zijn tegen mensen, zo van: ‘Dit zul je nog eens over moeten doen.’ Maar de zes mensen die hier vandaag aanwezig zijn, waren goed genoeg om aan mijn vastberaden eisen tegemoet te komen en ik heb het gevoel dat ze echt naar elkaar toe zijn gegroeid en als één man over de finish zijn gegaan.Eerder had ik het erover dat ik een volgorde aanbracht in de soundtrack en ik vond dat eigenlijk ongelofelijk leuk. Ik vond het geweldig om ieder nummer uit te kiezen, te peinzen of ik het in een gevechtsscène zou gebruiken of in een scène waarin een personage herinneringen zat op te halen, enzovoorts.

Als je zoveel plezier had bij het bepalen van de volgorde van de soundtrack, zal dit enthousiasme ook wel overkomen op de mensen die het spel spelen.

Dat hoop ik echt. Bij een beperkt aantal exemplaren van het spel leveren we zelfs een speciale cd met de spelsoundtrack mee. Ik zou het fantastisch vinden als mensen de muziek niet alleen in het spel horen, maar ook simpelweg naar de muziek op de cd zouden luisteren. De cd bevat een selectie van twaalf van de beste nummers, met muziek van iedereen die hier aanwezig is.


Je kunt luisteren naar een selectie van deze nummers:

Toevallig heeft Takahashi-san zelfs de tekst op papier gezet voor het nummer dat gebruikt wordt in de epiloog, ‘Beyond the Sky’.

Dus ieders bloed, zweet, tranen en passie zijn in deze cd gestopt. Ik heb het met veel mensen gehad over het belang van muziek in spellen. Ik vond het fascinerend om vandaag te horen over het proces waarbij jullie begonnen met verschillende benaderingen, maar er toch in slaagden om jullie krachten te bundelen en samen één verenigd team te vormen. Ik twijfel er niet aan dat jullie allerlei moeilijkheden moesten zien te overwinnen, maar als ik vandaag zo naar jullie kijk, heb ik sterk het gevoel dat het misschien een zware klus was, maar ook een die erg veel voldoening opleverde. Ik dank jullie allemaal voor jullie aanwezigheid vandaag.

Jij bedankt.

Is er nog iets dat iemand zou willen toevoegen?

Eh... Ik zou graag eens de kans krijgen om een van Takahashi-sans conceptmails te zien...

Dat is een verschrikkelijke gedachte (lacht)!

Ik zou er ook wel eens eentje willen zien.

Nu het allemaal voorbij is, zou het niet zo eng zijn om ze te zien (lacht)! Wat denk jij ervan, Takahashi-san?

Eh... Is het alweer zo laat? Het spijt me, maar ik moet er echt vandoor...

(lachen.)