De StreetPass-relaissystemen werden op 6 augustus geactiveerd, maar in Japan begon het onaangekondigd, dus ik denk dat veel mensen het idee hadden dat het uit het niets kwam. In Japan alleen al maken twee miljoen mensen gebruik van de dienst. Ik dacht dat ik wel wat interessante vragen kon stellen over het ontstaan van dit project, dus ik heb snel alle mensen die aan dit project hebben gewerkt bij elkaar geroepen. Zouden jullie jezelf eerst even willen voorstellen? Laten we beginnen met Konno.
Ik ben Konno van de afdeling voor entertainmentanalyse en ontwikkeling. Ik was de producent van spellen als nintendogs1 voor de Nintendo DS en nintendogs + cats2 voor de Nintendo 3DS, en Ik was een soort algemene coördinator voor de Nintendo 3DS-hardware. Dit keer was ik nauw betrokken bij StreetPass-relaissystemen.1. nintendogs: een spel dat werd uitgebracht om plezier te beleven aan de communicatie met puppy’s. Uitgebracht in oktober 2005 voor het Nintendo DS-systeem.2. nintendogs + cats: een communicatiespel dat tegelijk met het Nintendo 3DS-systeem werd uitgebracht in maart 2011. In dit spel was het ook mogelijk om met kittens te spelen.
Wat was jouw rol tijdens dit project?
Kort gezegd was ik de een van de mensen er als eerste mee kwamen. Het geldt ook voor Japan, maar ik wilde dat meer mensen in Amerika en Europa plezier zouden beleven aan StreetPass, dus ik vroeg of dit project kon worden uitgevoerd.
Ik ben Yamazaki van de afdeling voor netwerkontwikkeling en projecten. De laatste paar jaar heb ik aan systemen gewerkt die te maken hadden met de communicatiefuncties van de Nintendo 3DS en Wii U. Als onderdeel daarvan was ik de coördinator van het ontwikkelingsteam dat werkte aan de StreetPass-relaissystemen.
Je was een soort leider van dit project.
Ja.
Je coördineerde ook de functionaliteit van SpotPass.33. SpotPass: een functie van het Nintendo 3DS-systeem waarmee, indien geactiveerd, het systeem verschillende soorten informatie en content ontvangt in de buurt van een draadloos internettoegangspunt.
Dat klopt.
Ik ben Kawahara van de afdeling voor netwerkontwikkeling en projecten. Ik was betrokken bij videodiensten als het Nintendo-kanaal4 en Wii no Ma5 voor het Wii-systeem. Ik heb ook gewerkt aan het opzetten van servers voor SpotPass. Voor de StreetPass-relaissystemen heb ik de infrastructuur van de relaissystemen zelf ontwikkeld.4. Nintendo-kanaal: dit Wii-kanaal biedt gebruikers de mogelijkheid om video’s te bekijken en demo’s van software voor de Wii- en Nintendo DS-systemen te spelen. Dit kanaal is niet langer beschikbaar.5. Wii no Ma (Wii-kamer): een dienst die alleen beschikbaar was in Japan. Het Wii-kanaal werd beheerd door Wii no Ma Co., Ltd. Wii no Ma was een communicatiekanaal voor de huiskamer dat drie diensten bood: winkelen, thuisbioscoop en Ironna Ma (verschillende kamers). De dienst bood betaaldiensten om originele producten te kopen die alleen beschikbaar waren via Wii no Ma, delicatessen, dagelijkse benodigdheden, modeartikelen en woonaccessoires. Gebruikers konden bovendien films, tekenfilms en televisieprogramma’s huren. Dit kanaal is niet langer beschikbaar.
Hoe raakte je betrokken bij dit project?
Het kan even duren om dat uit te leggen …
Dat geeft niet.
Inoue, die naast me zit, en ik zitten al drie jaar in hetzelfde team. Oorspronkelijk vormden we een team voor dit project.
Drie jaar geleden waren we nog bezig met de ontwikkeling van de Nintendo 3DS, voordat het systeem werd uitgebracht.
Ja. Het concept van relaissystemen bestond al voor we de Nintendo 3DS uitbrachten, maar voordat ik het wist was ik bezig met de ontwikkeling van de servers voor SpotPass (lacht).
Net als de dienst zelf ontving je SpotPass voordat je het in de gaten had (lacht)!
Lacht.
Tijdens de afgelopen lente besloot ik serieus met relaissystemen aan de slag te gaan – het doel dat we al drie jaar hadden werd bewerkelijkheid.
En nu Inoue, die al drie jaar deel uitmaak van hetzelfde team.
Ik ben Inoue van de afdeling voor netwerkontwikkeling en projecten. Ik was de hoofdprogrammeur voor de StreetPass-relaissystemen, terwijl de client werd verzorgd door Matsuoka. Sinds ik bij het bedrijf aan de slag ging, heb ik gewerkt aan het Nintendo-kanaal, net als aan de serverontwikkeling en projecten voor SpotPass op de Nintendo 3DS en Wii U. En net als Kawahara ben ik erg blij dat de StreetPass-relaissystemen nu na drie jaar worden uitgebracht.
Ik ben Matsuoka van de afdeling voor omgevingsontwikkeling. Ik werkte oorspronkelijk aan de Software Development Kit (SDK6) voor de communicatiefuncties van de hardware, zoals Local Play en Download Play voor de Wii U en Nintendo 3DS, maar om de een of andere reden werd ik halverwege april aan dit project toegevoegd.6. SDK of Software Development Kit: een set softwaretools die wordt gebruikt om spellen en softwareapplicaties te ontwikkelen.
Dus mensen die er al drie jaar bij waren betrokken en iemand die zich er plots bij aansloot hebben allemaal aan dit project gewerkt.
Ja. Als systeemprogrammeur voor de Nintendo 3DS zorgde ik voor de technische coördinatie.
Voordat we het hebben over relaissystemen, StreetPass (Tag-stand) begon in werkelijkheid met de Nintendo DS, niet de Nintendo 3DS.
Dat klopt. Het begon met nintendogs.
En als ik nog verder terugga, we wilden iets dergelijks doen sinds het tijdperk van de Game Boy Advance en we voerden experimenten uit. Waarom wilde je de Tag-stand gebruiken voor nintendogs?
Ik weet het nog goed. (Shigeru) Miyamoto had in die tijd net een hond gekocht.
Ja, dat is waar.
Hij vertelde hoe leuk het was om, als hij met zijn hond ging wandelen, andere hondenliefhebbers te ontmoeten in bijvoorbeeld parken, en er een praatje mee te maken. Het begon toen we bedachten dat het leuk zou zijn als we zo’n vluchtige ontmoeting, die ontstaat als mensen gedeelde interesses hebben, konden creëren op de Nintendo DS.
Dus als mensen die in het bezit waren van nintendogs voor de Nintendo DS elkaar passeerden, bezochten hun honden elkaar. Veel mensen vonden dat ontzettend leuk. Maar de Tag-stand op de Nintendo DS had veel beperkingen in vergelijking met StreetPass voor de Nintendo 3DS.
Dat klopt. Tenzij er een Game Card van nintendogs in was gestoken en het spel aanstond, werkte de Tag-stand niet.
Dus zelfs als iemand nintendogs constant speelde, als er een ander spel in de Nintendo DS zat, waren de kansen op een Tag-standontmoeting nul.
Precies.
En zelfs in die tijd testten we de StreetPass-relaissystemen al.
Ja. Precies acht jaar geleden.
Waren de anderen hier ook betrokken bij de relaissystemen voor de Nintendo DS?
Ik wel.
O, echt waar?
Ja. Ik ontwikkelde toentertijd zelfs een Nintendo DS, speciaal voor de Tag-stand.
De hardware die we toen voor het relais gebruikten was de Nintendo DS zelf.
In het begin wisten we niet zeker of de Tag-stand het zou doen. Ook al zetten we stations op, we wisten niet of het zou werken. Dus om het te testen plaatsten we ze in een kluisje op het treinstation.
Maar als je je Nintendo DS in een kluisje plaatst, loop je het risico dat de batterij leeg raakt.
Daarom maakten we hem geschikt voor gebruik met een in de winkel verkrijgbare oplader op batterijen. We plaatsten drie AA-batterijen en sloten de lader aan op het Nintendo DS-systeem, in de hoop dat ie het de hele dag zou doen (lacht)!
Lacht.
In het begin werkte je op een uiterst primitieve manier, alsof je het voorzichtig uitprobeerde.
© 2024 Nintendo.