Dus je nam twee exemplaren van Awakening mee naar huis, maar had je wel tijd om te spelen? Je hebt het zo druk.
De timing was goed. Ik had het erg druk gehad, maar we hadden elkaar ontmoet tegen het eind van het jaar, dus mijn manga-reeksen werden allemaal gebundeld voor de eindejaarsafsluiting...
Dat moet dat eindejaarsproductieschema zijn waar we zoveel over horen in de uitgeversbranche.
Inderdaad. Ik had twee weken werk gedaan, dus ik had twee weken vakantie. Ik ging naar het buitenland om te ontspannen, dus ik begon het spel te spelen op de heenvlucht.
Wat vond je van Awakening?
Ik dacht: dit is best interessant. (lacht)
Juist. (lacht)
Maar ik vond sommige delen niet erg bevredigend. Mijn dochter, die destijds op de middelbare school zat, zei: "Ik wil ook spelen." Dus ik gaf haar het spel, en ze speelde zo snel. Ze bleef maar spelen, dus ik vroeg: "Is het echt zo leuk?" en ze zei: "Je moet deze opdracht aannemen!"
(eerbiedig) Daar ben ik ontzettend dankbaar voor.
Ze zei: "Maar het verhaal is nogal cliché, dus volgens mij kun je er wel iets beters van maken." (lacht)
(lacht)
Ze bedoelde: "Jij bent degene die ze nodig hebben, pa."
Inderdaad. Dus ik keek naar het werk dat ik gepland had, en het schema was erg vol, maar er waren wel een paar dingen die ik naar achteren kon schuiven. En ze zeiden dat ik maar tien pagina’s hoefde te schrijven voor elk van de drie verhaallijnen.
Juist. Omdat hij het zo druk heeft, bedacht ik dat we hem konden vragen om gewoon tien pagina’s te schrijven voor een samenvatting van het plot.
Dus ik dacht: dat kan ik wel doen. Toen begon ik het verhaal over de Hoshido-familie te schrijven – uiteindelijk heb ik alleen al voor het begin tien pagina’s gebruikt. Uiteindelijk heb ik vijfhonderd pagina’s geschreven.
Juist.
Wanneer ik een verhaal verzin en de details invul, zoals de dialogen van de personages, raak ik gehecht aan de personages, en vervolgens beginnen ze een eigen leven te leiden. Daarna vertelt het verhaal zich bijna vanzelf. Dus ik kon met geen mogelijkheid een korte samenvatting schrijven en het daarbij laten.
En zonder dialogen komen de personages niet tot leven.
Dat klopt. Dus uiteindelijk schreef ik een hele hoop en ik dacht: nou, dit is een behoorlijke klus geworden. Dus toen gaf ik ze de pagina’s voor de eerste verhaallijn van de Hoshido-familie, en ik moest dezelfde hoeveelheid schrijven voor de andere twee verhalen. Ik zei: "Dat gaat me echt niet lukken." Maar toen ik eenmaal begon... is het wel gelukt.
(lacht)
Ik dacht: ik ben echt stom. Maar ik bleef doorgaan. Uiteindelijk heb ik genoeg geschreven om met gemak twee boeken te vullen.
Je moest voldoen aan de verwachtingen van je dochter.
Dat speelde wel een rol. Als het niet goed was, zou m’n dochter boos worden. En terwijl ik aan het schrijven was bleef ze maar vragen: "Hoe gaat het?", waardoor ik het idee kreeg dat ik er iets goeds van moest maken. Dus het werd steeds langer, en groeide uiteindelijk uit tot een zeer uitgebreid verhaal.
Maeda, wat vond je van de pagina’s die je van Kibayashi kreeg aangeleverd?
De enorme hoeveelheid was verbijsterend.
Nou ja, je had gezegd dat hij maar tien pagina’s hoefde te schrijven, en hij schreef er vijfhonderd.
Inderdaad. Toen ik het las vond ik het erg interessant, maar er was nog iets anders wat ik erg waardeerde. Er zijn bepaalde beperkingen waar je rekening mee moet houden als je een verhaal bewerkt tot een game. In de Fire Emblem-reeks ga je bijvoorbeeld in ieder hoofdstuk naar een andere kaart om daar te vechten.
Sommige dingen zijn vaste prik in de Emblem-reeks.
Juist. Hoewel Kibayashi nog nooit zozeer betrokken was geweest bij het maken van een game, hield hij wel rekening met al die conventies toen hij het verhaal schreef.
Hij schreef niet alleen heel veel, hij hield ook nog rekening met de conventies van Fire Emblem.
Inderdaad. Dat waardeerde ik heel erg.
Maar dat soort conventies zijn niet alleen te vinden in games. Ze bestaan in alle media: of het nu manga, tv-series, toneelstukken of films zijn.
Ja, dat is waar.
Misschien was Kibayashi zo flexibel vanwege zijn werk in uiteenlopende media – niet alleen tv-series of kabuki-toneelstukken – en had hij daardoor zo’n goede grip op het tempo.
Dat klopt. Het tempo is totaal anders, afhankelijk van het medium. En omdat ik Awakening had gespeeld, had ik een duidelijk beeld van het tempo van de Fire Emblem-reeks. Dus toen ik het verhaal begon te bedenken, voelde ik hoe het verhaal in de game paste, en ik dacht: dit gaat goed werken.
Dat idee had je al toen je net was begonnen met schrijven.
Precies. En voor een schrijver is het zo leuk om te denken: dit gaat goed werken. Natuurlijk zit je soms vast, en dan werk je de hele nacht door. Dat is zwaar, maar als je plezier hebt in wat je schrijft, vliegen de woorden gewoon uit je pen. En dan vul je een hoop pagina’s. (lacht)
Juist. (lacht)
Dus uiteindelijk heb ik een hoop geschreven, maar nu ik erop terugkijk besef ik me dat dat kwam omdat ik zo verdiept was in de wereld van het verhaal.
Dus... Shigesato Itoi26 heeft het weleens over iets wat hij 'omotsurai'27 noemt...26. Shigesato Itoi: maker van de MOTHER-reeks (bekend als EarthBound in Europa). Hij staat bekend om zijn voorliefde voor baarsvissen en begeleidde de release van Itoi Shigesato no Bass Tsuri No. 1 (alleen uitgebracht in Japan, Super NES, 1997). Hij beheert de website Hobo Nikkan Itoi Shinbun. Shigesato Itoi is toevallig ook een oude vriend van Satoru Iwata, en verschijnt af en toe in Iwata vraagt. Lees voor meer informatie De 25e verjaardag van Super Mario Bros. deel 1: Itoi vraagt aan Miyamoto, Iwata Asks: The Legend of Zelda Skyward Sword: Special Edition: Creative Small Talk, Iwata vraagt: Nintendo 3DS: En zo werd de Nintendo 3DS gemaakt.27. Omotsurai: een combinatie van de Japanse woorden omoshiroi (interessant/leuk) en tsurai (zwaar/uitdagend) die duidt op iets wat leuk maar uitdagend is. Het woord werd uitgevonden door Shigesato Itoi, die voor het eerst over de leuke maar uitdagende aspecten van baarsvissen schreef in zijn boek, Seikatsu Gochō Seikatsu – Basu Tsuri ha Omotsurai (uitgegeven in Japan in 1996).
Omotsurai? (lacht)
Dat woord is een combinatie van 'omoshiroi' en 'tsurai'. Die vijfhonderd pagina’s heb je vast geschreven in de omotsurai-stand. (lacht)
Dat klopt. Het was zeker omotsurai. (lacht)
Maar er zijn allemaal toevalligheden aan te pas gekomen voor het maken van deze nieuwe game. We hadden jou niet kunnen ontmoeten, Kibayashi, als Kozaki niet dezelfde uitgever had gehad...
Dat klopt.
En dat Maeda zo’n grote fan is van Kibayashi dat hij hem vereerde als goddelijk wezen; dat ze elkaar tegen het eind van het jaar ontmoetten, en dat Kibayashi Awakening speelde tijdens zijn vakantie, en dat zijn dochter het met hem speelde, en hem aanspoorde om de opdracht aan te nemen... Maar het belangrijkste is volgens mij dat Kibayashi er plezier in had. Daardoor konden de woorden uit zijn pen vloeien, en konden wij zijn ware talent zien.
Ja, dat waardeer ik ontzettend.
© 2024 Nintendo.
