Hoe hebben mensen gereageerd op het eindproduct?
Wat mij in het bijzonder opviel tijdens de E3, was dat het uitdagend is om de aantrekkingskracht van Nintendo Land in een paar korte kreten over te brengen.
In vergelijking met hoe eenvoudig het is om te zien wat voor type spel Wii Sports is, als je iemand met een Wii-afstandsbediening ziet zwaaien alsof het een tennisracket is, is de essentie van Nintendo Land lastig over te brengen.
Toen we er de laatste hand aan legden, lieten we het testen door gezinnen. Het spel werd zonder verdere uitleg uitgeprobeerd door kinderen van vijf à zes jaar, maar ook door 70-jarigen. De kinderen gingen er helemaal in op en legden het uit aan de oudere mensen, en voordat we het wisten, zat iedereen te spelen. Als je het eenmaal probeert, denk ik dat groepen vrienden of gezinnen het zelf wel uit zullen vogelen, zelfs als ze niet gewend zijn om videospellen te spelen.
Maar ook nu nog voelt het voor mij als een uitdaging dat mensen het spel in eerste instantie gespeeld moeten hebben om te begrijpen welke leuke ervaringen dit hun zal opleveren. Maar als je kijkt hoe mensen dit spel spelen, zie je dat de communicatie op een andere manier plaatsvindt dan ooit is vertoond in spellen voor meerdere spelers. Ik ben er dan ook zeker van dat dit spel leven in de brouwerij zal brengen.
Tot nu toe heb ik altijd het gevoel gehad dat spellen voor meerdere mensen ontzettend leuk waren als iedereen ongeveer even goed was, maar als de vaardigheidsniveaus verschillen, is het voor mensen lastig om er allemaal evenveel plezier aan te beleven. Bij verschillende Nintendo Land-attracties heb ik echter het gevoel dat het leuk is voor mensen met allerlei verschillende vaardigheidsniveaus.
Laatst hadden Miyamoto-san, (Takashi) Tezuka-san14 en de rest de kans om Mario op de vlucht te spelen. Miyamoto-san was niet zo goed gewend aan het spel, dus zijn bewegingen waren een beetje amateuristisch.14. Takashi Tezuka: algemeen directeur, afdeling voor softwareontwikkeling, divisie voor analyse en ontwikkeling van entertainment. Tezuka is betrokken geweest bij de ontwikkeling van vele series, zoals Super Mario, Yoshi en Animal Crossing. Hij deed mee aan afleveringen van ‘Iwata vraagt’ over de oorspronkelijke ontwikkelaars van Super Mario ter ere van het 25-jarige jubileum van Super Mario, de geschiedenis van Legend of Zelda-handheldgames voor The Legend of Zelda: Spirit Tracks, New Super Mario Bros. Wii (aflevering 2), en de producenten van SUPER MARIO 3D LAND, evenals aan de speciale afleveringen van ‘Iwata vraagt’ ten tijde van de E3 2012 over New Super Mario Bros. U en New Super Mario Bros. 2.
Dus de bedenker van Mario was amateuristisch (lacht)?
Mario rende rond en wij renden achter hem aan, maar omdat Miyamoto-san geen greep had op de landvormen, wist hij niet hoe hij hem moest achtervolgen.
Ik dacht: “Oei! Waarom ging je die kant op, Miyamoto-san?!” En ik lette op hoe hij speelde, maar dan haalde hij – puur toevallig – Mario in. Het is zo gemaakt dat je het ook prima kunt spelen als je er niet zo goed in bent.
En als het voorbij is, kun je er samen nog even van nagenieten door de herhaling te bekijken.
Ja. De routes die Mario en alle anderen hebben gevolgd, worden precies getoond zoals ze waren. Je kunt echt zien hoe iedereen bewoog, dus de herhalingen zijn erg effectief. Miyamoto-san werkte als enige niet met de anderen samen en wandelde maar wat rond, maar voor Mario leek dat eerder een afleidingsmanoeuvre. (Iwata lacht.)
Het is ook interessant om te zien dat er gesprekken ontstaan door de rolverschillen. Als je tikkertje speelt en jij bent ’m, dan heb je iets van: “Moewahaha! Ik krijg jullie wel!” Maar als je van controllers wisselt, veranderen ook de rollen en daarmee de houding die iedereen erop nahoudt. Als je aan het spelen bent, komen de woorden vanzelf naar buiten rollen.
Ja, zeg dat wel. Dat element is extra sterk aanwezig in de competitie-attracties.
Yamashita-san zegt altijd dat er niet alleen strategie ín het spel aanwezig is, maar dat er ook buiten het spel om gespeeld wordt. Je roept elkaar dingen toe als: “Ga die kant op! Nu deze kant op!” En: “Hij is in het rode buitengebied!” Het is net als met teamsporten.
Ja, inderdaad.
Je kunt een groep die goed als team samenwerkt niet verslaan, maar als de groep uit vaardige spelers bestaat die niet met elkaar praten, kun je ze vrij eenvoudig verslaan.
Het is gemaakt om het spel te ervaren aan de hand van elementen die niet beperkt zijn tot de televisie en het spel zelf.
Als iedereen samenspeelt, ontdek je nieuwe dingen, zoals hoe je aanwijzingen moet geven.
Ja (lacht). Je bedenkt allerlei woorden om de richting aan te geven waarin Mario vlucht, zoals “met de klok mee”, “tegen de klok in”, “buitenste cirkel” en “binnenste cirkel”. We hebben de landvormen een kleur gegeven en expres voor een schaalvorm gekozen, zodat spelers woorden als “omhoog” en “omlaag” kunnen gebruiken.
Als wij van het ontwikkelteam samen spelen, roepen we dingen als: “Rode buitengebied! Met de klok mee!” (Lacht.)
Juist (lacht). Met slechts enkele woorden kun je accurate indicaties geven, waardoor alle bewegingen duidelijk worden.
Ja. Dat geldt niet alleen voor Mario Chase, maar ook voor andere spellen.
En hoewel Tezuka-san doorgaans geen rouwdouwer is, is hij beangstigend goed in Luigi’s spookhuis . Als hij het spook is, is hij net een sluipmoordenaar!
Echt waar? Tezuka-san een sluipmoordenaar (lacht)?! Dat kan ik me nauwelijks voorstellen!
Het is echt verrassend. Dan vang je een glimp op en denk je: “Hij is naar rechts gegaan.” Maar dan komt hij opeens van links. Het is alsof hij ons steeds twee of drie stappen voor is!
Er was een opmerking op Miiverse15 die luidde: “Volgens mij heb ik het instinct van een detective!”15. Opmerking op Miiverse: Takashi Tezuka’s handgeschreven bericht op Miiverse is te zien in de Japanse Nintendo Direct-video van 7 november 2012 over de functies van het Wii U-systeem. (Het bericht verschijnt rond 23:45.)
O! Misschien is dat ook wel zo (lacht)!
De Miiverse-diensten zijn stopgezet.
© 2024 Nintendo.