7. Presentaties met twee opties
Ik vind het leuk dat er geen alternatief ontwerp was voor het personage Mario – alleen optie B, een potloodschets. (lacht)
(lacht)
Deze generatie wil graag horen, “Dit is gekozen uit al deze mogelijkheden!”
Ik weet het.
Als iemand uit je team je slechts één idee presenteerde, wat zou je dan doen?
O, je bedoelt dat iemand zegt, “We gebruiken deze, bedankt!” en je slechts één afbeelding presenteert?
Nou ja, twee zou ook kunnen. Aangenomen, natuurlijk, dat het goede afbeeldingen zijn.
Nou, als de betreffende persoon in het algemeen goed werk levert, zou ik het prima vinden.
Ah, ik ook! A of B is goed genoeg, ik hoef geen C of D.
Ja, precies.
Werknemers kunnen veel leren van een dergelijke baas.
Maar iedereen bereidt een groot aantal opties voor en zegt, “Jij moet beslissen!” Ook al heb ik gezegd dat het niet nodig is veel opties te hebben. Ik zeg altijd één optie genoeg is, mits het precies is wat we nodig hebben. Maar de meeste mensen willen zoveel mogelijk opties voorbereiden.
Dus… hoeveel is ideaal?
(lacht)
Het is ook niet goed om slechts één optie te vragen.
Nou ja, hoeveel het er ook zijn, als er één bij zit die hem of haar erg goed bevalt, dan is dat prima. Maar ik hoef geen houding van, “Kies jij maar, dan voeren wij het wel uit.” Dat klinkt misschien raar, maar op die manier wordt het mijn verantwoordelijkheid. Het is niet zo dat ik geen verantwoordelijkheid wil nemen, maar ik denk dan, “Zou dit eigenlijk niet jouw verantwoordelijkheid moeten zijn?”
Ja. Als een noedelsoeprestaurant je vraagt hoe ze je voedsel precies moeten bereiden, wordt je gek. “Meneer, hoeveel zout zullen we erin doen?”
(lacht)
Zou dat niet irritant zijn? Beperk de keuze tenminste tot assari (lichte bouillon) en kotteri (rijke bouillon)!
Daar ben ik het mee eens.
Terwijl we het hier over hebben, realiseer ik me dat ik twee wil.
Twee?
Ja. Twee opties - A en B.
Hé, misschien is dat wel de juiste hoeveelheid. Het wordt zelfs nog beter als mensen je beslissing steunen.
Denk je?
Twee keuzes. En als je zegt, “Deze,” dat ze dan zeggen, “Dat vonden wij ook de beste!”
Perfect!
Ja. En als ik vraag, “Denk je dat dit werkt?” wil ik dat ze zeggen, “Zeker weten!”
O ja!
Als ik vraag, “Denk je dat dit werkt?” en ze antwoorden, “Nou ja, als jij het zegt…” dat is zo’n afknapper. (lacht)
Dus, laat zien dat je een eigen wil hebt, en presenteer twee opties. Zolang Miyamoto en ik leven, en wat er ook gepresenteerd moet worden, zorg voor twee opties.
Ja, twee. (lacht) En iets anders wat ik altijd moet zeggen, is dat voorstellen slechts één pagina groot hoeven te zijn.
Ja.
Nou ja, drie pagina’s kan ik ook nog wel accepteren. Als je alles op één pagina moet proppen en kleine lettertjes gebruikt, kan ik het niet lezen.
Ja. (lacht)
Uiteindelijk besteden ze teveel moeite aan presentaties. Ik weet niet of ze dat misschien ergens leren, misschien hebben ze bij een reclamebureau gewerkt of willen ze het gewoon op die manier doen. Maar er is een verschil tussen presentaties die zijn bedoeld om een sponsor te verleiden je geld te geven, en presentaties die zijn bedoeld om uit te leggen wat je gaat maken. Veel mensen halen die twee dingen door elkaar. Als je probeert je presentatie zo mooi mogelijk te maken, gaat die taak je energie kosten.
Ja. Als je ze hun gang laat gaan, maken ze hun voorstellen in High Definition!
Zo gaat dat met presentaties. Je blijft de hele nacht op om ze te maken, en krijgt alleen daardoor al een immens gevoel van voldoening.
Dan krijg je echt zin om tegen ze te schreeuwen, hè? “Je kunt die tijd beter besteden aan je vrouw en kinderen!”
(lacht)
Zoals in een Amerikaans tv-drama. Dan trek ik een driedelig pak aan en zeg ik, “Ik vind je vrouw Jane geweldig. Waarom besteed je niet eens wat meer tijd aan haar, in plaats van aan die presentatie?”
(lacht)
Terwijl ik dat zeg, spring ik op uit mijn stoel. En dan zegt een secretaresse, “O, wat een geweldige baas!” Ik zou die rol graag spelen, maar…
Dat gaat niet, hè?
Nee.
Het is te gênant.
Ja, te gênant. (lacht)