1. Alle hens aan dek
Opmerking: dit interview vond plaats in september 2008, kort na de lancering van Jam with the Band in Japan.
Bedankt dat jullie bij deze ongebruikelijke sessie van ‘Iwata vraagt’ wilden zijn. Ik wilde onze lezers graag de gelegenheid geven om kennis te nemen van een aantal reacties op Jam with the Band na de lancering van het spel. Dus doen we nu voor de eerste keer een tweede ‘Iwata vraagt’ voor een titel na diens lancering. Wil jij dan maar beginnen, Nishita-san?
Natuurlijk. Ik ben Nishita en werk voor de afdeling voor ontwikkeling en ontwerp van software, binnen de divisie voor planning en ontwikkeling van software. Voor dit project hebt ik niet hier gewerkt, waar het spel werd gemaakt. In Jam with the Band kunnen gebruikers tot wel 100* van hun favoriete nummers downloaden, en dan hebben we het niet alleen over nummers die hier bij Nintendo door ons zijn gemaakt. Een van de kenmerken van het spel is dat muziek, die geschreven is door gebruikers en ons ter beschikking wordt gesteld, ook kan worden gekozen om te downloaden, als die aan onze voorwaarden voldoet. Mijn verantwoordelijkheden betroffen onder meer de samenwerking met JASRAC1 en Nippon Broadcasting System, om te zorgen dat dit systeem voor het indienen van zelf geschreven muziek en het downloaden van nummers, soepel verliep. 1 JASRAC (Japanse Vereniging voor Rechten van Auteurs, Componisten en Uitgevers) is een orgaan waaraan de auteursrechten van tekstschrijvers, liedjesschrijvers en muziekuitgevers worden toevertrouwd. Het overziet het verstrekken van licenties voor muziek aan gebruikers, verzamelt royalty’s en geeft deze door aan de artiesten. *Opmerking: in de Europese versie van Jam with the Band heeft de gebruiker 50 voorgeïnstalleerde nummers (de Japanse versie had er bij lancering 31), en zijn er via de Nintendo Wi-Fi Connection 50 andere nummers te downloaden. Er is ook ruimte voor nog eens 100 nummers die gecreëerd zijn door gebruikers en worden opgeslagen of verhandeld via de Nintendo DS draadloze communicatie.
Nishita, voor het eerste Band Brothers2-spel werkte je hier als regisseur aan de ontwikkeling van de software. Als producent was je deze keer vooral bezig met het coördineren van de samenwerking met JASRAC en Nippon Broadcasting System, nietwaar? 2’Het eerste Band Brothers-spel’ verwijst naar Daigasso! Band Brothers, een lanceringstitel voor de Nintendo DS, die in december 2004 werd uitgebracht. De titel verscheen nooit buiten Japan.
Dat klopt. Voor deze titel liet ik Kitamura voor de ontwikkeling van het spel zelf zorgen.
Kun je ons wat vertellen over wat er direct na de lancering van Jam with the Band gebeurde?
Zodra Jam with the Band verscheen, begonnen gebruikers meteen muziek in te zenden. Het spel lag op donderdag in de winkels en de vrijdag erop ontvingen we net zo veel nummers als we hadden verwacht. Het was een erg goede start en zelfs ik keek uit naar een rustig weekend. Maar toen…
In het weekend gebeurde er iets onverwachts, nietwaar?
Op zaterdag kregen we ongelooflijk veel nummers binnen van gebruikers. Het was alsof we werden bedolven onder een vloedgolf aan nummers. Sterker nog: ze bleven maar komen. Zodoende kreeg ik zondagochtend een bericht van jou, Iwata: ‘Alle hens aan dek!’…
Ik was thuis en hield alles in de gaten. Het leek erop dat als we de nummers op dezelfde manier zouden blijven controleren als in het begin, we in een situatie terecht waren gekomen waarin het een maand of twee zou duren voordat ingezonden nummers vrijgegeven zouden worden voor andere gebruikers. De gebruikers waren zo enthousiast met het aanbieden van muziek, dat ik vond dat we ze simpelweg niet zo lang konden laten wachten.
Maar het kost veel moeite om muziek te schrijven en het is niet iets dat iemand even gemakkelijk doet. We waren ervan uitgegaan dat we per dag niet meer dan 100 nummers hoefden te controleren, en we hadden onze systemen op dat aantal ingesteld.
Maar we ontvingen alleen al in dat weekend meer dan duizend nummers van gebruikers.
En daar bleef het niet bij. Ook op maandag bleven ze maar komen. We beseften dat het zo niet door kon gaan.
We besloten meteen een noodsysteem in het leven te roepen, net zo lang totdat de achterstand was weggewerkt. Daarbij mobiliseerden we grote aantallen van ons geluidspersoneel bij Nintendo, om zich over de nummers van gebruikers te ontfermen.
Dat was echt onze redding…
Al had het ook zeker effect op de muziek die we maakten voor andere spellen (lacht)!
Dat spijt ons erg…
Nu we het er toch over hebben, zou je ons een simpele uitleg kunnen geven van het controleproces, Nishita?
Het proces bestaat uit drie stappen. De eerste stap wordt automatisch uitgevoerd door de computer.
Ingediende nummers die niet geregistreerd staan bij JASRAC* of die de verkeerde productcode* hebben, worden automatisch geweigerd. *Opmerking: voor de Europese versie van Jam with the Band heeft Nintendo geen auteursrechtovereenkomst met JASRAC, maar met EMI Music Publishing Europe Ltd.. De partituren van popnummers die beschikbaar zijn om te downloaden, zijn dus versies van beschermde nummers van EMI. Er zijn ook rechtenvrije versies van klassieke partituren en Nintendo-liedjes beschikbaar. * Het Europese equivalent van een JASRAC-registratienummer is een “Song Code” (liedcode). Van ieder up te loaden nummer is de Song Code te vinden op de Jam with the Band-pagina op de officiële Europese Nintendo-website in de ‘Nintendo Music Database’.Ingediende nummers worden automatisch geweigerd als ze de verkeerde liedcode hebben of gebaseerd zijn op nummers die niet voorkomen in de Nintendo Music Database.
Voor de volgende stap vragen we Nippon Broadcasting System om te helpen het lied te controleren. Er zijn veel nummers op de wereld, dus niemand kent ieder lied dat wordt ingediend. Daarom vragen we de diverse genre-experts van Nippon Broadcasting System om te controleren of het oorspronkelijke nummer op een accurate manier wordt gereproduceerd. Ze controleren de nummers door er daadwerkelijk zelf naar te luisteren*. *Opmerking: in het controleproces voor liedjes van Europese gebruikers wordt de evaluatie volledig uitgevoerd door Nintendo of Europe, in samenwerking met externe specialisten.
Nippon Broadcasting System heeft echt een enorme bibliotheek aan cd’s.
De experts zochten een nummer op in de cd-bibliotheek en vergeleken het met het ingediende nummer, alvorens te besluiten om een nummer goed of af te keuren. Vervolgens gingen we verder naar het derde stadium, de laatste controle door Nintendo zelf.
Nadat we de liedteksten hadden gecontroleerd op typfouten en dergelijke, zetten we het nummer op onze server en was het klaar om voor het eerst gedownload te worden.
Stappen twee en drie vereisten veel mankracht en kostten dus veel tijd, nietwaar?
Dat klopt. Omdat er een overeenkomst nodig is om nummers te maken in Jam with the Band, moesten we veel overleg plegen met Nippon Broadcasting System, om te controleren of het nummer de juiste sfeer had. Dit controlewerk kostte veel tijd, maar dat was niet te voorkomen.
Sterker nog, sommige nummers die werden ingediend kwamen niet voor in de cd-bibliotheek. Op dat soort momenten kochten we nieuwe cd’s, maar het kwam meer dan eens voor dat de cd’s zelf niet meer gemaakt werden.
Af en toe waren Kitamura-san en haar team verantwoordelijk voor het derde stadium, de laatste controle.
We waren eigenlijk niet veel meer dan ‘slaven’3 van de mensen die nummers inzonden. 3’Slaven’ was het woord dat Barbara the Bat (een personage in de software) gebruikte om naar haar personeel te verwijzen in de strip, die op de website van het eerste Daigasso! Band Brothers-spel verscheen.(Allen lachen.)
Het was echt een spannende tijd voor het Jam with the Band-team, nietwaar? Het was allemaal zo hectisch, dat het er volgens mij voor andere mensen uit moet hebben gezien alsof jullie een of ander wild festival hielden. En ik heb sommige mensen horen zeggen: ‘Het is jammer dat ik niet mee kan doen aan dat festival.’ (Lacht.)
Alle kreten die te horen waren, waren kreten van plezier, daar ben ik zeker van. We bleven steeds maar meer ingediende nummers binnenkrijgen, en hoewel het veel werk was om ze allemaal te controleren, waren ze allemaal van erg hoge kwaliteit. Bovendien waren er verschrikkelijk veel nummers die waren gemaakt met enorm veel liefde voor muziek. Ik wilde degenen die de nummers indienden echt tevredenstellen, dus ik was in feite blij toen de opdracht werd gegeven om een noodsysteem in het leven te roepen.
Wat was het grootste aantal nummers dat op een bepaald moment op controle wachtte?
Dat was rond de 2500. Maar door uitbreiding van het personeel bij Nippon Broadcasting System en ieders harde werk, werd het uiteindelijk rustiger.
Trouwens, als je naar de lijst met downloadbare nummers kijkt, zie je soms dat verschillende versies van hetzelfde nummer verzameld zijn en samen op de server zijn gezet.
We hebben de prioriteit gegeven aan efficiëntie. Zelfs op de beste momenten waren er een hoop nummers die nog gecontroleerd moesten worden. Daarom verzamelden we de versies van hetzelfde nummer die in dezelfde periode waren ingediend, en controleerden ze allemaal tegelijk.
We ontvingen ook oproepen van gebruikers om versies van hetzelfde nummer te verzamelen en ze samen beschikbaar te stellen. Volgens mij was dat omdat ze naar de verschillende versies wilden luisteren en ze zelf wilden vergelijken, alvorens te besluiten welke ze zouden downloaden.
Ik snap het. Hoe ga je tegenwoordig om met nieuwe nummers? Zelfs na de lancering van Jam with the Band bleven er ten slotte steeds meer nummers binnenkomen.
Nou, in het geval van bijvoorbeeld Ponyo on the Cliff by the Sea* ontvingen we ingezonden nummers al voordat de film werd uitgebracht. *Opmerking: ‘Ponyo on the Cliff by the Sea’ is een zeer succesvolle Japanse animatiefilm die in 2008 in Japan werd uitgebracht door Studio Ghibli.
En daardoor konden we de nummers ter download aanbieden op de dag dat de film uitkwam.
Jullie ‘slaven’ hebben wel erg hard gewerkt, hè (lacht)!
Nou, zelfs toen de versies van Ponyo werden ingediend, lagen er een hoop nummers te wachten op hun beurt om gecontroleerd te worden…
Dus we hebben onze schouders eronder gezet en het tempo van de controles opgekrikt.
Maar dat betekent toch niet dat jullie andere nummers aan de kant legden en Ponyo voorrang gaven?
We houden ons altijd strikt aan de volgorde waarin nummers zijn ingediend. Dat is een van de belangrijkste regels voor slaven als wij.
Dus Barbara is ook nog eens streng als het aankomt op de volgorde waarin nummers zijn ingediend, Kitamura?
Ja (lacht).