3. Zelfs voor een ontwikkelaar nog te moeilijk
Nu we zo praten, begin ik me een hoop te herinneren (lacht). Super Mario bevatte veel bugs, die aanleiding gaven tot allerlei geruchten over geheime trucs. Dus toen we het opnieuw maakten voor de Super Famicom, wilden we de foutjes die geen negatief effect hadden erin laten. De bugs waarvan we dachten dat ze de voortgang van het spel in de weg zouden kunnen zitten, hebben we wel hersteld. Sommigen vonden echter dat de besturing op bepaalde plekken anders aanvoelde.
Dat herinner ik me ook. Sommige mensen zeiden dat de besturing een klein beetje veranderd was.
Dat komt waarschijnlijk doordat we op die plekken iets hersteld hadden.
Dus veel mensen speelden Super Mario, en de spelers ontdekten al die geheimen en deelden ze met elkaar. En uiteindelijk waren er zelfs geruchten over een hele wereld die eigenlijk niet had moeten bestaan.
Ja (lacht).
Veel van die trucs betroffen andere manieren om door de wereld te bewegen dan we bedoeld hadden.
Precies. Voor de Super Famicom lieten we de onbeperkte 1-Ups (extra levens) er in, maar we stelden wel een limiet van zo’n 128 in.
Dus het was niet onbeperkt, maar maximaal 128.
Ja, misschien was het voor sommige spelers wel een teleurstelling (lacht).
Sommigen werden misschien niet helemaal bevredigd door de eerste Super Mario, dus maakten we The Lost Levels voor gevorderde spelers.
Juist, ja.
Dat was een ontzettend moeilijk spel. Het lijkt me niet dat minder vaardige spelers het makkelijk onder de knie kregen. Is het jou op de een of andere manier gelukt, toen je aan het spel werkte?
Nee…Dat liet ik aan anderen over (lacht).
Ik ook (lacht)! (Iwata lacht.)
We waren destijds belast met het verwijderen van alle bugs, dus ik kan het me goed herinneren.
We hadden daar toen nog geen speciaal personeel voor, dus de ontwikkelaars moesten de spellen die ze hadden gemaakt zelf controleren op bugs.
Ja. En Super Mario All-Stars omvatte vier spellen, dus we moesten besluiten wie zich met die bugs bezig moest houden. Direct aan het begin verklaarde ik al dat ik The Lost Levels niet kon doen (lacht).
(lacht)
Gelukkig konden een paar ontwikkelaars goed spelen, dus vroeg ik hun The Lost Levels te doen, terwijl ik Mario 2 op me nam.
The Lost Levels is echt een lastig spel, dus het lijkt me ideaal als mensen die vertrouwen hebben in hun spelvaardigheden deze gelegenheid gebruiken om zichzelf uit te dagen.
Er schoot me net te binnen dat we het spel iets minder lastig wilden maken. Daarom veranderden we het aantal beurten van drie in de oorspronkelijke versie naar vijf in Mario All-Stars.
Maar dat helpt niet echt! (Sugiyama en Mori lachen.)
Nou, een beetje… (Lacht.)
Ach, ik neem aan dat de kans dat je het spel uitspeelt mogelijk iets toeneemt, maar… nee, het lijkt me niet (lacht).
Nee, inderdaad (lacht).
Maar voor gevorderde spelers was het misschien een grote verandering.
We voegden ook de mogelijkheid toe om je voortgang op te slaan.
O, de oorspronkelijke Super Mario Bros. kwam uit voordat het mogelijk was om je spel op te slaan.
Precies.
De ‘battery backup7‘-cassette was een revolutionaire uitvinding in die tijd. 7Battery backup: een manier om spellen op te slaan door gebruik te maken van een batterij die was ingebouwd in de spelcassette. Het werd voor het eerst toegepast in de spelcassette van een Japans schaakspel (shogi) voor de Famicom (NES) in 1987.
Dat maakte het mogelijk om je voortgang in The Lost Levels na elk level op te slaan. Het was de bedoeling om spelers hier een handje mee te helpen.
Juist. Ik kan me voorstellen dat dit veel meer effect had dan een groter aantal levens!