5. Het laatste gevecht
Ik wil nog even terugkeren naar het begin van ons gesprek, Nagamatsu. Kondo had je eerst vertelt “Hier moeten we geen goede muziek hebben”. Wat dacht je toen hij je vervolgens vertelde “Je volgende klus wordt Super Mario Galaxy 2”?
De ontwikkeling van het project was al begonnen toen ik me bij het team voegde, maar ik was nerveus en kon dagen niet slapen. Het is een serie met een geschiedenis, met traditie, en aanvankelijk dacht ik, “Wat moet ik hier nou mee?”
Wat, echt waar? Toen ik je zei, “Ga aan de slag met Super Mario Galaxy 2,” zei je “Oké dan!” en liet je je spierballen rollen! Je vroeg zelf nog of je mijn hand mocht schudden, weet je nog?
Nee, ik, eh...!
(lachen)
Nagamatsu zegt als sinds hij bij ons werkt dat hij graag eens een orkestrale soundtrack wil maken.
Ja, inderdaad.
Dus je hartenwens kwam eindelijk in vervulling.
Ja. Dat klopt (lacht). Daarom riep ik ook meteen “Oké dan!” Maar toen ik vervolgens alleen was en het nieuws liet bezinken, werd ik zenuwachtig.
Tja, ik denk dat het schrijven van arrangementen voor een volledig orkest behoorlijk verschilt van hoe je normaal muziek componeert. Als muzikanten het live moeten uitvoeren, betekent het dat je geen ruimte hebt om te denken “Ik had dit toch liever anders gedaan”. Je krijgt maar één kans om het goed te doen, nietwaar?
Dat is het precies. Dat is denk ik het grootste verschil. Ik heb in het verleden wel vaker met live-uitvoeringen gewerkt, en natuurlijk gebruiken we soms ook echte instrumenten. Maar ik heb nog nooit iets op deze schaal meegemaakt. Zeker niet dat het op deze manier wordt opgenomen, zonder kans om nog dingen aan te passen. Daar had ik geen enkele ervaring mee, en daarom was ik zo zenuwachtig. Dus bleef ik maar bevestiging vragen aan Yokota, “Weet je zeker dat het zo goed is?”
Bovendien hadden we Nagamatsu dit keer gevraagd diverse nummers voor zijn rekening te nemen, waaronder een stuk van grote schaal.
Het is een nummer met de titel "The Final Bowser Showdown".
The final showdown, dus het laatste gevecht? Nagamatsu, toen ze je aan de orkestmuziek lieten werken was je aanvankelijk zo zenuwachtig dat je ‘s nachts niet kon slapen, maar toch hebben ze het laatste, zeer belangrijke stuk aan jou overgelaten?
Dat klopt. Daardoor was het nog moeilijker om in slaap te vallen.
(lacht)
Dus werkte ik zo hard ik kon aan dat stuk. Uiteindelijk heb ik er zelfs te hard aan gewerkt, en werd het een zeer moeilijk stuk om uit te voeren. Toen ik Yokota om advies vroeg, zei hij, “Ik zal de bladmuziek een beetje aanpassen.” Daar wachtte ik toen een tijdje op, maar toen ik de gecorrigeerde muziek terugkreeg… was het stuk nog moeilijker dan daarvoor.
Het was zelfs nog moeilijker? (lacht)
Ja (lacht). Daarna lieten we het stuk uitvoeren door het orkest. Toen ze het de eerste keer hadden gespeeld, hadden alle muzikanten zeer gespannen blikken op hun gezichten. Je kon ze bijna een diepe zucht horen slaken… Dus dacht ik, “Echt, dit kan toch niet goed zijn, wel…?”
Als het klassieke muziek was geweest, hadden ze zes maanden de tijd gekregen om te oefenen, maar…
Met de songs die we op deze manier bij ze bestelden, moest iedereen het op dezelfde dag oefenen en opnemen.
Precies. Je ziet dat Nagamatsu zich grote zorgen maakte, maar ik had het stuk in feite zo herschreven dat het gemakkelijker uitgevoerd kon worden. Omdat de muzikanten ook nog eens professionals in hart en nieren waren, was ik er wel gerust op dat goed zou komen.
Het ging precies zoals Yokota had verwacht. Na slechts twee of drie keer oefenen, speelden ze het perfect.
Toen de uitvoering eenmaal was voltooid, gaven de muzikanten zichzelf een stevig applaus.
Dat was vast een emotioneel moment.
O, absoluut (lacht).
We kunnen onze lezers dat stuk zeker niet laten horen?
Als de muziek van het laatste gevecht uitlekt voordat spelers de kans hebben gehad zelf dat gevecht te beleven…
We kunnen beter wachten tot het spel in de winkels ligt…
Ja. Er zit ook zang van een gemengd koor in dat stuk, het is echt een stuk met veel diepte, we hopen dat spelers de muziek extra hard zetten als ze ernaar luisteren. We zullen trouwens ook de originele soundtrack van Super Mario Galaxy 2 uitbrengen als nieuw artikel van Club Nintendo.
9 9 Club Nintendo: Nintendo's puntenservice voor leden, begonnen in 2001. Je kunt sterren verdienen door je hardware en software voor je Wii of Nintendo DS te registreren. Deze sterren kun je vervolgens inwisselen voor originele artikelen.
Net als bij het eerste deel, dus.
Het zou ons goed doen als iedereen die het spel kocht, ook de soundtrack CD had, om van de muziek te genieten. De zeventig nummers krijgen op de CD allemaal commentaar van de mensen die er de leiding over hadden, dus is er geen gebrek aan content.
Om af te ronden, wil ik elk van jullie vragen een paar woorden aan onze spelers te richten.
Ik heb Super Mario Galaxy 2 echt compleet uitgespeeld. Omdat ik voorafgaand aan dit spel was betrokken bij New Super Mario Bros. Wii, was het namelijk best moeilijk om die mentale omslag te maken.
Je bedoelt dat je pas bent begonnen met het schrijven van nummers toen je het spel grondig had gespeeld en helemaal was doordrongen van het wereldbeeld ervan.
Dat klopt. Het duurde dus even voordat ik begon met het schrijven van muziek. Maar nadat ik het spel keer op keer had gespeeld, en het uiteindelijk perfect beheerste, kreeg ik een overweldigend gevoel van voldoening. Natuurlijk is het spel zo gemaakt dat beginners er ook van kunnen genieten, maar ik wil ervaren spelers adviseren om te proberen het spel helemaal uit te spelen.
Yokota, wil jij nog iets zeggen?
We kregen dit keer met allerlei uitdagingen te maken, zoals het beperken van de laadtijden.
Zelfs het geluidsteam kan veel doen om de laadtijden te beperken.
Juist. Als je bijvoorbeeld begint met Super Mario Galaxy 2, verschijnt het titelscherm direct in beeld, met de orkestmuziek op de achtergrond, precies zoals het moet. Dat was niet gemakkelijk. Maar nu hoeven spelers dus niet te wachten tot het spel is geladen, ze kunnen gewoon met een druk op de knop beginnen. In dat opzicht is de korte laadtijd ook kenmerkend voor het spel. Je kunt wanneer je maar wilt van Mario’s avonturen genieten, zonder storende elementen.
En tenslotte jij nog, Kondo.
Als ik voor mezelf spreek: ik maakte me echt zorgen over de vijf nummers waar ik voor dit spel de leiding over had. Hoewel ik er veel tijd aan besteedde, kon ik ze maar moeilijk voltooien, en ik denk dat ik het geduld van Yokota en de rest van het team wel op de proef heb gesteld. Maar toch denk ik dat ik, juist door de tijd ervoor te nemen, in staat was nummers te schrijven die zelfs mij tevreden stemmen. Het spel zelf kan moeilijk zijn, maar het vrolijke karakter ervan zorgt ervoor dat je het altijd nog wel een keer wilt proberen. Dus hoop ik dat iedereen het wil gaan spelen.
Ik wil jullie van harte danken. De orkestrale soundtrack die in het vorige spel zo goed werd ontvangen, is dit keer nog beter geworden, vol muzikale hoogtepunten. Ook in dat opzicht kunnen spelers het spel vanuit verschillende perspectieven beleven.
Dat klopt. En we hopen dat veel mensen van de muziek zullen genieten.
Bedankt voor jullie tijd allemaal.
Hartelijk dank.