2. Hoe Wii Music begon

Hoe is Wii Music begonnen, nog voordat het een officieel project was binnen het bedrijf?

Ik zat al een tijdje achter Kondo-san aan. Ik zei dat we, aangezien we een geluidsteam hadden, een muziekspel moesten maken en niet alleen muziek voor spellen. Eigenlijk is dit iets dat we eerder al enkele malen hadden geprobeerd.

Wanneer was dat?

Rond de tijd dat de Nintendo 64 uitkwam waren er verschillende muziekspellen voor computers op de markt. We vroegen ons af of we iets soortgelijks konden maken. We waagden een poging, maar aangezien we geen specifieke missie hadden - het was geen echte opdracht en er waren geen deadlines - kwam het niet van de grond. We wisten dat we gewoon iets in elkaar konden flansen en het op ieder ogenblik af konden stoten. Dan zouden we zeggen: "Nou, dat is niet slecht." En dat was het dan.

Het is lastig om iets te voltooien, als dat niet echt hoeft.

Precies. Deze halfbakken pogingen van het geluidsteam om een muziekspel te maken, waren al een tijdje bezig. Toen dit project de kop opstak, viel ik ze dan ook echt lastig om te zorgen dat ze het deze keer echt gingen doen.

Die uitdrukkingen als 'aanmoedigen' en 'lastigvallen' laten wat mij betreft wel zien hoezeer je wilde dat dit project een succes werd en in welke mate je bijdragen nodig had van professionele muzikanten. Als ik het me goed herinner, bestond er helemaal in het begin, toen de Wii nog in ontwikkeling was, een demoprogramma voor het testen van de Wii-afstandsbediening. Dit werd later het 'dirigentenspel' dat je onthulde tijdens de E3 in 2006.

Dat klopt. Eerst ging het alleen maar om dirigeren. Vervolgens voegden we er drummen aan toe en ook dat lieten we zien op de E3. We werkten er ook aan om de viool toe te voegen, maar dat ging niet door. Feitelijk bracht elk instrument zijn eigen problemen met zich mee. Ik vond dat het te complex werd en stelde voor om er een aantal te schrappen, maar alle anderen hielden koppig voet bij stuk. En voordat ik het wist kwam het toch goed met al die verschillende elementen.

Juist.

Ik heb het dus aan het geluidsteam overgelaten. Maar toen sleepte het maar voort en werd er nauwelijks vooruitgang geboekt (lacht).

O (lacht). Ik neem aan dat het ontwikkelteam me later alles zal vertellen over hun zorgen en problemen, als ik met ze praat.

Daar ben ik zeker van (lacht). Het project begon, globaal gezegd, te lopen toen ik Totaka-san tot regisseur benoemde. Hij had aan de muziek van een hoop spellen gewerkt, zoals Animal Crossing, maar ik had het er al enige tijd met Takashi Tezuka over, om hem meer als projectcoördinator op te laten treden, naast zijn leiding over het geluid.

Totaka-san is behoorlijk assertief.

Ja, hij zal zelfs degenen in zijn directe omgeving ronduit zeggen wat hij niet leuk vindt aan ze. En natuurlijk heeft hij een sterk ontwikkeld gevoel voor muziek.Ik had het eens met hem over jazzimprovisatie. Ik had gehoord dat je richting een noot speelt, waar je uiteindelijk op wilt belanden. En zonder met zijn ogen te knipperen, zei hij: "Natuurlijk!" Best cool, nietwaar? Ik had het moeten weten, want hij speelt soms jazz.Ik heb een rationeel begrip van muziek. Er zijn akkoorden en toonladders, en als je weet waar je heen wilt, kun je je er een weg naartoe spelen. Maar zelf kan ik het niet. Eén reden daarvoor is dat ik gewoon niet het zelfvertrouwen heb. Ik dacht dat als iedereen ervan kon genieten om vrijelijk naar een dergelijk doel toe te spelen, je een scala aan uitdrukkingen zou kunnen bewerkstelligen.Aangezien Totaka-san en ik samen dit gesprek hadden gehad, en aangezien hij leek te denken aan iets dergelijks, leek het mij geweldig als hij het spel op die manier zou kunnen maken.

Hm, nu ben ik er zeker van dat je muzikale ervaringen hun vruchten hebben afgeworpen bij dit spel. Als je had geleerd om een muziekinstrument te spelen, was je nooit met het concept voor Wii Music gekomen, om iedereen in staat te stellen muziek te maken door simpelweg de Wii-afstandsbediening te bewegen.

Ik denk het niet. Als ik wel een instrument kon spelen, zou ik dit spel misschien beschouwen als een vorm van heiligschennis jegens echte muziek.

(Lacht.)

Maar goed, ik bepaalde dus het basisconcept en stelde een regisseur aan. Vervolgens legde ik het in de handen van het ontwikkelteam. Soms woonde ik presentaties bij en viel ik ze lastig met vragen als "Waarom doen jullie het niet zo?" en "Waarom heb je  dat eruit gehaald?". Je zou kunnen zeggen dat ik een soort supportersclub was.

Ik geloof dat ik begrijp wat je bedoelt (lacht).