2. Duidelijk verdeelde meningen
Het is nu iets meer dan een maand geleden dat Wii Music is uitgebracht. Hoe kijk je er nu tegenaan, Miyamoto-san?
We hebben Wii Fit gemaakt omdat ik het leuk vond om mijn gewicht in de gaten te houden, maar het was me nog niet gelukt om mijn liefde voor muziek, die ik heb sinds ik jong was, in een spel om te zetten. Maar met Wii Music heeft het team dit voor me gedaan en het was bijna exact zoals ik het me had voorgesteld. Tot nu toe heb ik onze spellen nauwelijks gespeeld nadat ze waren uitgebracht.
Omdat je altijd bezig moet met het volgende spel.
Maar nu haast ik me naar huis om een bepaald aspect van een liedje te verbeteren. Als ik een tijdje niet heb gespeeld, kan ik niet wachten om er weer mee aan de slag te gaan. Ik kan er uren mee bezig zijn, het is bijna eng. (lacht) Het ware bewijs van een goed spel is dat je er niet van weg kan blijven. Wat vind jij, Iwata-san?
Als ik het als speler bekijk, moet ik zeggen dat dit spel tijd opslokt! (lacht)
Dat bedoel je in positieve zin, toch? (lacht)
Het is beangstigend! Ik ga 'heel even' spelen en voor ik het weet is er twee uur voorbij! Ik weet niet precies waarom het spel me steeds aan zich weet te binden, maar als ik een stuk speel dat op een of andere manier op natuurlijke wijze loopt en het eindresultaat is beter dan verwacht, dan voelt dat als een grote beloning. Zo kijk ik tegen Wii Music aan, maar het lijkt erop dat de spelers verdeeld zijn. Er is een duidelijke scheidslijn tussen mensen die het geweldig vinden en mensen die het niet helemaal begrijpen. De afgelopen jaren heeft Nintendo veel producten geïntroduceerd die er eerder nog niet waren, dus hadden we wel een verdeelde opinie verwacht, maar niet zo extreem als dit.
Mee eens.
Het lijkt erop dat veel mensen de tv-commercial zien en denken dat het leuk is om met een groep te spelen, om zich er vervolgens van af te keren, omdat ze niet vaak de gelegenheid hebben om in groepsverband te spelen. Maar je verliest je veel makkelijker in het spel als je alleen speelt.
Mee eens. En zodra je er in je eentje in bent gedoken, wordt het veel leuker om met een groep te spelen.
Ik ken iemand die de commercial zag en zei dat het er niet leuk uitzag.
Wie?
Mijn zoon.
(lacht)
Dat moet je gevoelens wel gekrenkt hebben (lacht)!
Zijn eigen vader maakte het spel (lacht)!
In welke klas zit je zoon?
Hij zit in het tweede jaar van de middelbare school. Hij zei niet of hij het wilde hebben, maar ik heb het toch gekocht. Toen ik voorstelde het eens te proberen, drukte hij snel achtereen op de A-knop om de introductietekst van Sebastian Tute over te slaan!
Wij kunnen niets doen als iemand de A-knop snel indrukt, hoe vriendelijk Tute alles ook uitlegt (lacht)!
Ach ja (lacht).
Mijn zoon heeft jarenlang op het elektronisch orgel gespeeld, dus hij kan noten lezen. Toen we begonnen te spelen, koos hij er meteen voor om het notenschrift weer te geven. Hij speelde een liedje en zuchtte toen, alsof hij wilde zeggen, "Was dit alles?" Waarna hij stopte.
Jammer. Het is leuker om niet naar het notenschrift te kijken.
Precies (lacht)!
Tot de mensen die de aantrekkingskracht van Wii Music niet begrijpen, behoort één groep met mensen die, zoals de zoon van Kondo-san, proberen het op de traditionele manier te spelen en zeggen dat het spel te simpel is. En dan is er nog een groep met mensen die weten dat ze kunnen spelen zoals ze zelf willen, maar zeggen dat ze daarin niet zijn geïnteresseerd.
Er is ook nog een groep met mensen die genoeg over muziek weten, maar zich ongemakkelijk voelen als ze een onverwachte noot horen.
Als iemand die gitaar speelt, heb ik dat gevoel ook wel eens, maar je kunt een boel winnen door je op dat vlak wat soepeler op te stellen.
Dat denk ik ook. Er zijn momenten waarop ik het ene wil doen en het spel het andere doet, maar het is zo leuk om te spelen dat ik het niet kan helpen dat ik er voor uren achtereen ingezogen word.
Daarom denk ik dat als je een tijdje speelt, je ontdekt dat de mogelijkheden eindeloos zijn.
De mogelijkheden mogen dan eindeloos zijn, we moeten wel proberen spelers meer voorbeelden te geven van die mogelijkheden. Ik ben bang dat we dat niet erg goed hebben gedaan. Spellen zijn zo lang gemaakt met een 'goede' manier om te spelen en van spelers wordt verwacht dat ze doen wat nodig is om het vastgestelde doel te bereiken. We kunnen wel zeggen, "Je kunt alles doen waartoe je creativiteit je inspireert," toch zijn er misschien veel mensen die niet weten wat ze moeten doen.
Wii Music is een stuk gereedschap dat je op een bepaalde manier gebruikt om te creëren. Zelfs iemand die nog nooit een muziekinstrument heeft bespeeld zal, simpelweg door ermee te spelen, een sterke drang voelen om te maken wat plotseling in hem of haar opkomt.
Daarom denk ik dat we meer voorbeelden moeten geven van wat dit gereedschap kan doen. We hebben niet volledig overgebracht wat je kunt doen om alles uit het spel te halen.
Hmm, misschien heb je gelijk. Misschien lukt het ons alsnog om de interesse te wekken van Kondo-sans zoon.
Ik heb ook het idee dat sommige spelers die zich hebben vermaakt met het spel, moeite hebben om onder woorden te brengen wat ze er zo leuk aan vinden.
Je hebt gelijk. Als ik de juiste woorden maar kon vinden! Daarom zou ik nooit een goede predikant zijn (lacht).
Net als mijn zoon denken veel mensen misschien dat het spel niet voor hen is gemaakt en dat de beste manier om te spelen is om de noten te volgen.
Je kunt het standaardarrangement altijd bekijken, maar het is niet erg bevredigend om dit simpelweg te kopiëren. Het is leuker om te spelen en de voorbeelden naast je neer te leggen.
Heeft iemand geprobeerd een video te maken die zo ver mogelijk van het originele arrangement afstaat?
Heeft iemand dat gedaan?
Ik gok dat (Takashi) Tezuka-san dat heeft gedaan.
Iemand zo dicht bij ons! Ik ben benieuwd hoe dat is geworden. Laten we gebruikmaken van het feit dat hij hier nu niet is om erover te praten (lacht)!