4. De Wii wordt een stad

Nu even iets anders. Hoe beviel de samenwerking met Nintendo je ditmaal, Kondo-san?

Nou, ik weet niet echt hoe ik het moet zeggen, maar de mensen van Nintendo waren verrassend ijverig (lacht).

(Lacht.) Met andere woorden, het personeel van Nintendo vindt het vanzelfsprekend om hard te werken en geen enkele moeite te sparen als men de gebruikers er een plezier mee kan doen. We kijken vanuit de ogen van de gebruiker, zodat een product bij veel mensen empathie oproept.

Er waren nauwelijks verschillen met hoe ze bij Hatena naar hun werk keken. We hebben altijd samengewerkt vanuit het gezamenlijke verlangen om te maken wat de gebruikers volgens ons zouden willen zien. Maar ik heb wel een paar aanvangsvergaderingen gehad met Kondo-san.

Huh? Een paar?! Is één vergadering doorgaans niet voldoende (lacht)?

Huh (lacht)? Nou, er was een vergadering toen het personeel werd uitgebreid en eentje toen er begonnen werd met het verwijderen van bugs en…(Allen lachen.)

(Allen lachen)

Nou, genoeg daarover (lacht). Tijdens die vergaderingen sprak Kondo-san over Flipnote Studio. Hoewel hij wist dat het project niet makkelijk zou worden en dat er onderhoudskosten voor de server bij zouden komen kijken, zei hij: “Doorgaan!” Vervolgens ploeterde hij verder, terwijl hij gepassioneerd verkondigde: “We moeten het zo maken dat het nog leuker wordt voor de gebruikers!” Dat heeft behoorlijk wat indruk op me gemaakt. Dat was wat Hatena belangrijk vond, dus het was makkelijk om met ze samen te werken.

Het doet me goed dat te horen. We hebben het bij ons bedrijf altijd over onze wens om de wereld vooruit te helpen door netwerkdiensten te maken. En we zijn allemaal gek op de spellen van Nintendo, dus als we op eigen kracht verder kunnen komen, zou dat het leukste zijn.

Dat beeld van Kondo-san die voort ploetert met die waarden van hem, is als — om nog maar eens een beeld te noemen (lacht) — een heer die voort marcheert terwijl zijn bedienden zich achter hem aan haasten. Terwijl ze hem proberen tegen te houden, zeggen die bedienden iets van: “M-meneer! Bent u gek geworden?!?” Sorry (lacht)!

(Allen lachen)

Maar als je met iets nieuws begint, zijn er volgens mij ook wel mensen binnen het bedrijf die denken: “Meneer! Bent u gek geworden?!”

Inderdaad (lacht).

Wij misschien niet, want we waren immers aan het werk met Miiverse, maar ik ben er zeker van dat een aantal mensen binnen het bedrijf zich inderdaad afvroeg of we ons verstand hadden verloren.

Veel mensen zullen de zorg hebben uitgesproken dat het lastig in stand te houden zou zijn.

Ja. Maar voor het grootste deel werkten mensen goed mee en hielpen ze ons op een of andere manier. Zelfs als je de voorstellen om het in een andere vorm te gieten meerekent, waren er niet veel bezwaren tegen om ermee aan de slag te gaan.

Ik wil vandaag graag afsluiten door elk van jullie te vragen hoe je denkt dat Miiverse de wereld van videogames zal veranderen. Laten we met jou beginnen, Kondo-san.

Oké. Toen ik WaraWara Plaza op het startscherm zag, dacht ik: “O, de Wii is een stad geworden!” Wat ooit beperkt was gebleven tot de woonkamer, is op de Wii U zo uitgebreid dat er allerlei mensen door het beeld zwermen; mensen die je kent, maar ook mensen die je niet kent.In dat opzicht was WaraWara Plaza een zeer grote verrassing. Volgens mij zullen heel veel mensen het al leuk vinden om alleen maar naar het startscherm te kijken! Mensen zullen er net zo van genieten als de bezoekers van een koffietent die het gejaagde leven op straat aan zich voorbij zien trekken.

Dat is het startscherm geworden omdat Mizuki-san en ik erachter kwamen dat de gasten nooit iets te zien kregen als ze Wii no Ma niet activeerden, wat we ook deden om de applicatie voor te bereiden op het verwelkomen van die gasten. Dus met Miiverse wilden we het zo maken dat er iets gebeurt, wanneer je het Wii U-systeem aanzet.

Zelfs bij Wii no Ma leken mensen het leuk te vinden dat de Mii-personages een beetje rondhingen in de woonkamer.

Voor sommige mensen die niet bij hun familie woonden, was het een soort troost om hun geliefde familieleden samen met hen terug te zien in de woonkamer van Wii no Ma. En nu kunnen we ze dat opnieuw laten zien, maar dan op een iets andere manier.

Als het op socialisatie aankomt, is de manier waarop elke vorm van entertainment of inhoudstype een sociaal aspect kan aannemen door de wereld van videogames via het internet te verbinden, een belangrijk thema.

Ja. Als er aan de andere kant van het netwerk een echte persoon zit en diegene iemand is die begrijpt wat je belangrijk vindt en empathie voelt voor wat je doet, vraag je je af wat er zal gebeuren.

Zo is dat. Volgens mij is dit een revolutionair moment waarop spellen van Nintendo verbinding zullen maken met de gemeenschap en zich zullen verspreiden. Spellen zijn in de basis leuk, maar mensen ook, dus dit is voor mensen die denken: “Misschien is het nog leuker om samen met andere mensen van videogames te genieten!” Ik denk dat we iets ontzettend leuks hebben gemaakt voor de mensen die Miiverse zullen gebruiken, dus ik hoop dat de mensen plezier zullen beleven aan de manier waarop dit zich zal verspreiden.

Het is een dienst die tot stand kwam toen een onvervalst videogamebedrijf en een webbedrijf dat van videogames houdt, de handen ineensloegen.

Zeg dat wel (lacht)!

Als het op videogames aankomt, is de spelervaring volgens mij belangrijker dan taal, dus dit is een vorm van amusement die de wereld zou kunnen verenigen. Maar de netwerken van spelsystemen zijn tot nu toe erg op taal gericht geweest, waardoor ze niet zo makkelijk over grenzen heen gingen.

Het is moeilijk te begrijpen als het in een andere taal is.

Ja. Maar deze keer kun je opmerkingen met de hand tekenen of de uitdrukking van je Mii-personage wijzigen, waardoor er communicatie mogelijk is die niet op taal berust. Vanaf het begin wilden we het zo maken dat gevoelens op een of andere manier konden worden overgebracht. Daarom hoop ik meer dan ooit dat mensen overal ter wereld de taalbarrières beslechten en met elkaar communiceren via videogames.

Oké, dankjewel. Ik denk dat Miiverse ervoor zal zorgen dat mensen meer empathie voor elkaar krijgen — zodat, als iemand bijvoorbeeld in zijn eentje thuis speelt, hij of zij dankzij videogames niet meer echt alleen zal zijn. Dat wordt volgens mij het grootste verschil tussen hoe het was om te spelen voordat Miiverse er was en hoe het zal zijn om te spelen nu het er wel is. Spelers zullen mensen tegenkomen die dezelfde dingen belangrijk vinden en steeds meer leuke spellen ontdekken. En hopelijk zullen ze op een dag denken: “Bestond dit eerder echt nog niet?!”

Dat hoop ik ook van harte.

Maar in het geval van netwerkdiensten begint het echte werk pas na de lancering, dus het echte ontwikkelen moet nog beginnen.

Juist. Nadat de dienst van start is gegaan (lacht).

Laten we ons best doen. Bedankt voor jullie komst vandaag.

Dankjewel.