3. De duurzaamheid verbeteren

Iwata:

Akai, waarom dacht je dat het onmogelijk was?

Akai:

Ik dacht dat het mogelijk was om er enkele te maken, maar om grote aantallen te produceren…

Iwata:

Als we alle Nintendo DS-modellen bij elkaar optellen, hebben we er in de maand voor de feestdagen enkele miljoenen gemaakt. Maar er zijn grenzen als je dat wilt doen.

Akai:

Ja. We vragen verschillende Chinese fabrieken om de massaproductie te verzorgen, maar slechts een aantal van die fabrieken zijn technologisch tot speciale processen in staat. Het zou dus onmogelijk zijn er miljoenen per maand te produceren.

Iwata:

Dat kan er soms voor zorgen dat de industriële ontwerpers van Nintendo behoorlijk beperkt worden.

Akai:

Ja. Producten met een ongebruikelijk ontwerp kunnen worden geproduceerd als de aantallen relatief klein zijn, zoals verschillende versies van een mobiele telefoon die in een gelimiteerde oplage worden uitgebracht. Maar voor Nintendo is het belangrijk dat een product in grote hoeveelheden kan worden geproduceerd.

Iwata:

Nadat het ontwerp was gekozen, werd het stokje doorgegeven aan de mechanische ontwerpers. Wat speelde er door jouw hoofd, Goto?

Goto:

Ik dacht, 'O, dit is de laatste die ik wil!'

Iwata:

Uit de drie voorstellen hadden we het moeilijkste model gekozen (lacht).

Goto:

Precies! (Iedereen lacht.)

Koshiishi:

Ehara vertelde net dat hij niet zeker wist of we het konden maken, en wij wisten dat ook niet. Toen ik het in de fabriek in Uji probeerde uit te leggen, maakte ik een tekening en zei, 'Dit is wat we moeten maken,' maar ik dacht, 'Hoe krijgen we dat voor elkaar?'

Iwata Asks
Akai:

Toen ik jouw uitleg hoorde vroeg ik, 'Hoe moeten we dat maken?' Jouw antwoord was…

Koshiishi:

Ik zei, 'Daar zijn we nog mee bezig' (lacht).

Iwata:

Je wist niet hoe je het systeem moest maken maar je zei, 'Daar zijn we nog mee bezig' (lacht). Akai, wanneer voegde jij je bij het ontwikkelingsteam?

Akai:

Januari 2010.

Iwata:

Dus je werd aan het team toegevoegd toen de ontwikkeling in een stroomversnelling terechtkwam?

Akai:

Ja. Ik moest werken aan iets waarvan ik had gezegd dat het onmogelijk was.

Iwata:

Dat kon je toen niet meer zeggen (lacht)!

Akai:

Ja, dus ik raakte in paniek (lacht).

Iwata:

Wat was het eerste obstakel?

Akai:

We moesten eerst uitzoeken hoe we de bovenste laag moesten maken. We probeerden van alles tot we de juiste textuur en vorm hadden gevonden. We bekeken verschillende speciale processen en configuraties, en het werd duidelijk hoe we het systeem in grote aantallen konden produceren. Maar toen begonnen we ons zorgen te maken over de kwaliteit. We vroegen ons af of het systeem zou breken als het op de grond viel.

Iwata:

De rand van de bovenkant van het systeem was ontworpen zodat het systeem makkelijk kon worden geopend. Maar als het door iets werd geraakt, zou alle kracht op één punt worden geconcentreerd. Het systeem was niet sterk genoeg als het op de grond viel.

Akai:

Juist.

Ehara:

Ik dacht dat we de vorm misschien moesten aanpassen.

Iwata:

Je sprak daarover tijdens de tweede presentatie.

Ehara:

Ja.

Akai:

Maar we wilden het ontwerp niet veranderen, dus we gingen opzoek naar een sterkere kunsthars.

Iwata:

Je wist instinctief dat je het ontwerp zonder sterker materiaal niet kon produceren.

Akai:

Ja. Het zoeken naar een nieuw materiaal was het eerste wat ik deed toen ik naar de afdeling Research & Engineering verhuisde.

Iwata:

En wat vond je?

Iwata Asks
Akai:

Een materiaal dat Nintendo nog nooit heeft gebruikt. Een soort stijve nylon met glasvezels. Het is sterker dan de gebruikelijke harsen, maar minder geschikt voor massaproductie.

Iwata:

Het klinkt als iets wat moeilijk is te vormen.

Akai:

Dat is het ook. Je vult een metalen matrijs6 met de hars om de vorm te maken, maar de glasvezel maakt het weerbarstig. Als je het proces herhaalt, begint de matrijs te slijten. We maakten ons zorgen dat het materiaal voor de massaproductie niet lang genoeg mee zou gaan. 6 Metalen matrijs: een container waarvan de holte de vorm heeft die je wilt maken. Matrijzen worden vaak van metaal gemaakt. Tijdens de massaproductie worden ze gevuld met plastic of andere materialen.

Iwata:

Je kunt zoiets niet goed beoordelen zonder het echt te maken.

Akai:

Precies. We lieten een testmatrijs maken om dit uit te zoeken, maar we hadden te weinig tijd om daarop te wachten. Er waren matrijzen over van eerdere apparaten, dus die gebruikten we voor onze tests.

Iwata:

O, ik begrijp het! Je besloot matrijzen te gebruiken van producten die niet vaak meer worden geproduceerd.

Akai:

Juist.

Iwata:

Hoeveel verschillende soorten probeerde je?

Akai:

We testten allerlei materialen – niet alleen de stijve nylonhars maar meer dan tien verschillende harsen. We hadden zoveel verschillende monsters dat ik ze nergens meer kwijt kon!

Iwata:

Je testte verschillende materialen op sterkte en keek of ze gefabriceerd konden worden.

Akai:

Ja. We vonden de ideale hars en ontdekten toen dat het systeem zelfs met de beste hars brak als we het lieten vallen.

Iwata:

Zelfs met de beste hars brak het?

Akai:

Ja. Ik overlegde met de mechanische ontwerpers en we losten het probleem op door de dikte aan te passen en de interne vorm te veranderen om het systeem te versterken.

Iwata:

Dit waren dingen die je deed met het materiaal. Tegen welke problemen liep je op met betrekking tot het mechanisme?

Koshiishi:

Er waren er veel, maar het moeilijkste probleem was het versterken van het scharnier.7 7 Scharnier: het onderdeel dat het bovenste met het onderste deel verbindt en waarmee het systeem open en dicht gaat.

Goto:

Ja, dat is waar.

Iwata Asks
Iwata:

Er komt veel kracht op te staan omdat het systeem constant wordt geopend en gesloten. Bovendien bevindt het scharnier zich aan de rand, waardoor het kan breken als het systeem valt. Het was een hele uitdaging om uit te zoeken hoe het kon worden versterkt.

Koshiishi:

Ja. Als we één probleem hadden opgelost en het systeem hadden aangepast, stak een ander probleem de kop op.

Iwata:

Zelfs de kleinste wijziging kon iets anders beïnvloeden, waardoor je weer opnieuw moest beginnen.

Koshiishi:

Ja. Als we het ene probleem hadden opgelost, ontstond er een volgend probleem. En dat bleef maar zo doorgaan.

Iwata:

Hoe lang heeft het geduurd voordat het probleem met het scharnier was opgelost?

Akai:

Behoorlijk lang.

Koshiishi:

Volgens mij vonden we het probleem tegen het einde van februari 2010, en eind augustus vonden we de oplossing.

Iwata:

Je hebt een halfjaar naar een oplossing gezocht!

Koshiishi:

Ja. Iedereen die erbij betrokken was heeft het scharnier tot op het laatste moment getest.