8. Al vijfentwintig jaar samen dingen verzinnen
Dus jullie drieën kwamen in 1984 bij elkaar, en hebben sindsdien een kwart eeuw samengewerkt. Wat voor soort gesprekken voeren jullie dan, als jullie elkaar elke dag zien?
Nou, volgens mij zijn we begonnen als een soort hobbyclub.
Een “hobbyclub”?
Het is iets wat ik altijd al zei: “We zijn geen echte professionals.”
Wacht eens even! Bedoel je dat het team dat spellen maakte die de harten van mensen over de hele wereld hebben veroverd niet bestaat uit professionals maar hobbyisten?
Nou ja, ik ben oorspronkelijk niet bij SRD gekomen omdat ik videospellen wilde maken.
En ik wist niet eens wie Pac-Man was!
(Iedereen lacht)
Maar dat maakt jullie toch nog niet tot hobbyisten!
Nee, maar we voeren tijdens de lunch wel vaak gesprekken over wat we in het weekend gaan doen, en Tezuka laat ons altijd de foto's zien die hij met zijn mobiele telefoon heeft gemaakt. Het voelt gewoon als een groepje vrienden dat het over alledaagse dingen heeft. (lacht)
Dus als je in het weekend interessante dingen hebt meegemaakt, dan deel je dat later met de rest.
Precies. Zo verlopen onze gesprekken meestal. Gisteren hadden we het er nog over hoe leuk we ons werk vonden. Normaal gesproken zou je ontspannen in het weekend, en het vervelend vinden om maandagmorgen weer aan het werk te gaan...
Bij mij werkt dat precies zo. Als ik in het weekend een goed idee heb, kijk ik echt uit naar het moment dat ik maandag naar kantoor kan om ermee aan de slag te gaan. (lacht) Bij Miyamoto weet ik dat het net zo is, en Tezuka, bij jou kun je aan je gezicht zien als er in het weekend iets interessants is gebeurd en je bijna niet kunt wachten om het aan iedereen te vertellen.
(lacht)
Maar uit dat soort gesprekken kunnen soms ideeën voor spellen ontstaan, nietwaar?
Dat klopt. Als dat niet zo was, zouden we het ook geen werk kunnen noemen!
(Iedereen lacht)
Je kunt je voorstellen dat tijdens de lunch veel knopen worden doorgehakt.
We beslissen vaak over behoorlijk belangrijke dingen, nietwaar? Tijdens de lunch vragen we vaak aan elkaar: “Welke weg zullen we inslaan?” We hebben het ook vaak over de dingen die we als kinderen leuk vonden. Nou ben ik zelf maar een gewone jongen, dus deed ik niets buitengewoons. Maar Miyamoto haalde echt van alles uit...
Er bestaan ongetwijfeld verbanden tussen Super Mario en het feit dat Miyamoto zijn jeugd doorbracht met het zwerven door de velden rondom de stad Kyoto.
Maar de man zelf zou je zeggen: “Er zijn absoluut geen verbanden!”
En toch ben ik ervan overtuigd dat die er wel zijn.
Dat denk ik ook.
Natuurlijk dacht Miyamoto er in zijn jeugd niet aan dat hij uiteindelijk Super Mario Bros. zou gaan maken. Maar uit de dingen die hij toen deed zou hij later inspiratie putten voor ideeën in het spel.
Hij is iemand die waar hij maar wil materiaal kan vinden om in spellen te gebruiken.
Het idee voor Wii Fit27 kwam bijvoorbeeld voort uit het feit dat Miyamoto zichzelf elke dag ging wegen en hiervan aantekeningen maakte. 27 Wii Fit wordt in combinatie met het Wii Balance Board gebruikt om gebruikers aan te zetten tot een gezondere, actievere levensstijl. Wii Fit was in Japan in december 2007 uitgebracht, gevolgd door de uitgebreide versie getiteld Wii Fit Plus in oktober 2009.
Tezuka heeft die eigenschap met hem gemeen. Hij vindt ook inspiratie voor spellen op de gekste plaatsen.
Gaat dat zo van nature?
Het is niet iets waar ik mijzelf echt bewust van ben! (lacht) Ik vergeet ook vaak dingen... Vaak denk ik: “Klopt dat wel?”
Soms vergeet je ook de dingen die je zei, en dan vraag je: “Heb ik dat gezegd?” (lacht)
(lacht) Nou je het zegt, ik weet nog dat Tezuka en ik tijdens de ontwikkeling van New Super Mario Bros. Wii, over de muntjes discussieerden.
Is dat zo?
Daar! Dat ben jij nou ten voeten uit! (lacht)
(Iedereen lacht)
We lieten ook de wind door een level waaien, en ik stelde voor dat we het zo zouden maken dat de muntjes door de lucht werden geblazen.
O, nou weet ik weer wat je bedoeld! (lacht)
Spelers beschouwen de wind als iets negatiefs, omdat het ze van platformen blaast en het moeilijk wordt Mario te besturen, dus wilden we er iets extra's aan toevoegen. Daarom stelde ik voor om de muntjes door de lucht te laten vliegen, om de speler een cadeautje te geven. Daarom vliegen er dus muntjes door de lucht als de wind waait.
(lacht)
Muntjes vliegen door de lucht als regendruppels, en je kunt er zoveel je wilt pakken. Er is geen limiet. Veel beter wordt het niet!
Beter dan dat wordt het inderdaad niet! (lacht)
Maar Tezuka was het hier niet mee eens, en dus maakten we het zo dat als je een POW-blok raakt, alle muntjes omlaag vallen . Toen moest ik vervolgens toegeven en zeggen: “Dit is vast en zeker een verbetering”. (lacht)
(lacht)
Dus jullie maken software door dingen met elkaar te bespreken, waardoor er steeds meer ideeën en materiaal beschikbaar komen.
Dat klopt.
Hoe zou je de relatie tussen jullie drie willen beschrijven?
Eh... Daar weet ik echt niets van.
Ik houd jullie al jaren in de gaten, maar heb nog steeds niet het gevoel dat ik grip krijg op dit mysterie.
Als ik het zou moeten uitleggen, zou ik een beeld schetsen waarin Miyamoto begint door een gat te graven. Dan vindt Tezuka een manier om het gat te dichten. En, helemaal aan het eind, duw ik een roller over de grond om hem mooi vlak te maken.
Ah, ik begrijp het.
Nou ja, dat is hoe ik het zie.
Dus dat is hoe jullie afdeling te werk gaat. Wat denk jij ervan, Tezuka? Is dat het zo ongeveer?
Helemaal! (lacht)
(Iedereen lacht)
Zoals ik het zie, lijkt het of deze afdeling volledig natuurlijk tot stand is gekomen. De beste vergelijking die ik kan maken is met een Manzai-trio van komedianten uit de Kansai-tijd28. 28 Manzai is een populair soort slapstick die vaak wordt geassocieerd met de Kansai-regio in het westelijke gedeelte van Japan, waar Nintendo's hoofdkantoor ook is gevestigd.
Ja, daar zit wel wat in! (lacht)
Daar zit zeker wat in! (lacht)
Jullie zeggen altijd tegen elkaar: “Als we dit doen, zullen mensen dan niet keihard gaan lachen?” (lacht)
Precies! (lacht)
Dus denken jullie er tijdens het weekend over na hoe jullie het publiek voor jullie gaan winnen, en wordt jullie optreden op maandag onthuld! (lacht)
Uiteindelijk is dat natuurlijk ook ons doel, het publiek voor ons winnen! (lacht)
Ik heb heel sterk het gevoel dat er bij jullie drie constant ideeën ontstaan en ontwikkelen. Zo van: “Nou, als jij dit zo doet, moeten ik dat vervolgens weer zo doen...”
Dus wat je eigenlijk probeert te zeggen is dat we een Manzai-trio zijn dat het al vijfentwintig jaar met elkaar uithoudt. (lacht)
(Iedereen lacht)