9. We werden alledrie opgezogen
Volgens mij waren jullie alle drie lang en diep betrokken bij de ontwikkeling van New Super Mario Bros. Wii.
Dat klopt.
Nakago was altijd de eerste die riep: “Dit zou wel eens grote problemen op kunnen leveren!” (lacht)
Dat klopt! (lacht)
Als ik met jullie ga lunchen, krijg ik vaak een idee van hoe de ontwikkeling verloopt door goed op te letten hoe vaak Nakago die zin uitspreekt: “Dit zou wel eens grote problemen op kunnen leveren!” Op basis hiervan, merkte ik wel dat jullie betrokkenheid bij dit project wat verder dan gebruikelijk ging. Kunnen jullie daar meer over vertellen?
Nou, ik weet niet precies waar ik moet beginnen! (lacht) Mario is een grote naam, dus voelen de leidinggevenden een zware verantwoordelijkheid op hun schouders rusten.
Precies. We zijn ons altijd bewust van de hooggespannen verwachtingen die de belangrijkste titels van ons bedrijf met zich meebrengen.
Daarom hebben we het gevoel dat we echt alles moeten geven en goed werk moeten leveren, zodat iedereen tevreden is met de resultaten.
Dus iedereen werkt onder hoge druk.
Dat klopt. Iedereen heeft ook zijn eigen kijk op het spel en is vastbesloten nieuwe elementen aan het spel toe te voegen.
Juist.
Maar hoewel dat verlangen er absoluut is, pakken die nieuwe elementen meestal niet zo goed uit.
Er is absoluut geen garantie dat nieuwe dingen werken, simpelweg omdat ze nieuw zijn. Dat is iets wat we uit ervaring kunnen vertellen.
In de loop der jaren moet je heel veel nieuwe dingen geprobeerd hebben. Maar daarvan zijn er maar een paar die een plaatsje in de Mario-titels hebben verworven.
Dat klopt. Dus ook al heb je iets geheel nieuws bedacht, je kunt niet verwachten dat het meteen in het spel wordt gebruikt. Zelfs als je er heel veel memo's en notities van op je bureau verzamelt, zie je je idee misschien pas twintig jaar later terug in het spel. (lacht)
(lacht)
Tenslotte kun je niet verwachten dat iets waar je misschien nog maar een maand over hebt nagedacht meteen in iets geweldigs verandert.
In de praktijk leiden nieuwe ideeën maar zelden tot iets geweldigs.
Precies, dat gebeurt bijna nooit. Daarom zetten we meestal een demper op nieuwe ideeën.
Je zet er een demper op? (lacht)
Ik denk dat dat de taak is waar wij drieën voor verantwoordelijk zijn: de demper erop zetten.
Met andere woorden, je moet een stapje terugzetten en het ontwikkelingsproces op een kalme, beheerste manier overzien.
Precies. De mensen die de leiding hebben over het team ontwikkelaars kunnen soms echt met dingen aan de haal gaan, en als binnen een groep verschillende mensen elkaar aansteken, kunnen de dingen uit de hand gaan lopen. In zo'n situatie heb je een krachtig persoon nodig die de rust bewaart en iedereen in het gareel houdt. Dat is zo ongeveer wat wij doen. (lacht) Dit was in het bijzonder aan de orde bij New Super Mario Bros. Wii. Er was echt iemand nodig om knopen door te hakken over wat wel of niet in het spel terecht moest komen.
Dus waren jullie drieën dit keer nauw betrokken bij de ontwikkeling van het spel. Waar jullie meestal alleen het ontwikkelteam in grote lijnen volgen, zaten jullie er nu veel meer bovenop. Als ik jullie zo bezig zag, dacht ik wel eens: “Dat moet niet gemakkelijk zijn!”
Maar we beleefden er wel plezier aan!
Ja, dat is waar. Het leek zeker alsof jullie er plezier in hadden! (lacht)
Dat hadden we ook! (lacht)
Dus ook al wat het werk niet gemakkelijk, jullie hebben je er wel goed mee vermaakt.
Ja, we zeiden misschien wel eens “Het is niet gemakkelijk”, maar altijd met een glimlach. (lacht)
Hoe ging Miyamoto om met het team ontwikkelaars?
Dit was de eerste keer in lange tijd dat hij zich direct tussen de ontwikkelaars bij SRD op de werkvloer begaf.
Ja, dat klopt.
Hij kwam ‘s avonds laat binnen en ging dan achter de programmeurs staan, met zijn armen over elkaar. Soms leek het wel of hij dat uren volhield. Hij zei dan dingen als “Kun je het niet een beetje meer zo en zo maken?” Op dat soort momenten durfde ik hem niet aan te spreken, want dan zat hij helemaal in zijn eigen wereldje. (lacht)
(Iedereen lacht)
Maar hij had geen keuze - hij moet dat gewoon doen van zichzelf! (lacht) Dat hij na vijfentwintig jaar nog steeds zo nauw bij de ontwikkeling is betrokken, is misschien wel het antwoord op de vraag waarom de Mario-titels zo vermakelijk zijn.
Toch denk ik dat we nu weer moeten stoppen met het meekijken over de schouders van de ontwikkelaars. Want als je eenmaal ziet hoe het ontwikkelproces zich voltrekt, wil je je er steeds weer mee bemoeien.
Zelf zou ik het denk ik anders verwoorden.
Anders?
Nou, je gebruikte de woorden “wil je je ermee bemoeien.” Ik denk niet dat je je ermee wilt bemoeien, ik denk dat je erdoor wordt opgezogen.
(Iedereen lacht)
Dus ook al zou het volstaan om tegen het ontwikkelteam te zeggen wat ze moeten doen en het daarbij te laten, ga je er uiteindelijk toch steeds naartoe en zeg je: “Doe dit! Doe dat!” Zo raak je erdoor opgezogen.
Hmmm... Ik weet niet...
Als je zegt “dat je je ermee wil bemoeien”, klinkt het alsof het een bewust en weloverwogen besluit is je in het ontwikkelproces te mengen omdat je overtuigd bent van de noodzaak ervan. Maar, zoals ik het zie, is dat toch niet het geval.
Nee, zo was het ook niet. We hadden bijvoorbeeld een vergadering los van het ontwikkelteam, toen Tezuka ineens opstond om naar het kantoor van de ontwikkelaars te gaan, omdat hij ze toch nog even iets wilde vertellen.
En dat is wat je bedoelt met “opgezogen worden”?
Ja, dat is precies wat ik ermee bedoel! (lacht)
Nou ja, het is toch fijn dat je een baan hebt waardoor je kunt worden opgezogen.
Ja, dat is echt een fijn gevoel.
Jullie hebben niet zoveel vakantiedagen, maar daarentegen schenkt het werk wat je doet wel bevrediging, het gevoel dat je iets doet wat de moeite waard is.
(lacht)
Als je iets doet waar je plezier in hebt, raak je er gemakkelijk door opgezogen, toch?
Ah, is dat zo? Nou, ik heb plezier in wat ik doe, dus volgens mij raak ik er dan ook wel door opgezogen. (lacht)