11. Het was gemakkelijk om Mario te maken?
Pfiew! We hebben vandaag genoeg gepraat om een heel boek te vullen!
(lacht)
Echt waar! (lacht)
Ik heb volgens mij geen echt unieke dingen gezegd, maar sommige dingen gaven wel nieuw inzicht. We hebben het niet direct over de Mario-serie gehad, maar ik denk dat alles waar we vandaag over spraken nauw verband houdt met de redenen waarom we die spellen kunnen maken.
Veel van ons gesprek was relevant voor de Mario-spellen. Als je dat in je achterhoofd houdt en de conversatie nog eens leest, denk je op veel plaatsen vast, “O, dus zo maakt hij de Mario-spellen!”
(lacht)
Terugkijkend op de afgelopen 25 jaar, zijn er behoorlijk veel Mario-spellen verschenen. Maar toen je werkte aan Super Mario Bros., was je nog helemaal niet bezig met Mario 25, toch? 5Super Mario Bros. 2: het tweede actiespel van Super Mario dat werd uitgebracht voor het Family Computer Disk System op 3 juni 1986. Dit spel staat in Europa bekend als Super Mario Bros.: The Lost Levels.
Nee.
Daarom duurde het ook zo lang, natuurlijk. Met andere woorden, je had nog geen ideeën voor het volgende Mario-spel. Dat vind ik een handige truc. Als je al een overzicht had gemaakt van de volgende spellen, en wat je in die spellen wilde gaan doen, denk ik niet dat dit zo lang had geduurd. Het was ook niet zo goed gegaan als je spelers had gevraagd wat ze in de volgende Mario wilden zien, en op basis daarvan het volgende spel had gemaakt.
Dat denk ik ook niet. Er wordt mij altijd gevraagd hoe ik de Mario-serie maakt, maar eigenlijk bedenken we de spellen terwijl we er aan werken. Ik kan alleen maar antwoorden dat het elke keer anders is, dus ik weet het niet.
Dat begrijp ik.
Terugkijkend begrijp ik dat het ontwikkelen van de Mario-spellen werd vergemakkelijkt doordat ze op natuurlijke wijze konden meeveranderen met de technologische vooruitgang. Zoals je bij het maken van film bijvoorbeeld nieuwe methodes voor speciale effecten kunt gebruiken naarmate de technologie verder is gevorderd. Op dezelfde manier veranderen Mario-spellen ook met de technologische ontwikkelingen mee. In tegenstelling tot boeken, die in grote lijnen altijd op dezelfde manier worden gemaakt. Als we Mario-spellen ook altijd op dezelfde manier hadden moeten maken, was het ons niet gelukt. In dat opzicht is het eigenlijk gemakkelijk geweest om de Mario-spellen te maken.
Gemakkelijk? Dat meen je niet! (lacht)
Toch wel. (lacht)
Nou, dat komt dan zeker door je manier van werken.
Maar de technologie verandert, dus moeten we daarop inspelen. En naarmate de technologie vordert, wil je ook andere dingen doen. Anders had ik het ook niet tot op heden volgehouden.
Hmm, ik vraag me af wat iedereen zal denken als ze dat horen zeggen door de persoon die de afgelopen 25 jaar hun Mario-spellen heeft gemaakt.
Eh… (lacht)
Dus het is gemakkelijk?
Ja, het is gemakkelijk.
Nou, dat is gewoon… geweldig!
(lacht)
Dat is goed. Het is een ander terrein, maar neem mensen die goed kunnen zingen. Wat mensen ook zeggen, ik denk dan altijd, “Misschien is het voor hen wel gemakkelijk.”
Juist. Als er verschillende mogelijkheden zijn, kies ik de gemakkelijke weg. Ik heb professor Rubik, de maker van de Rubik’s Cube, een tijdje als rivaal beschouwd. Het heeft me altijd cool geleken om zoiets als de Rubik’s Cube te maken. Dat heb ik veel mensen verteld.
Uhuh…
De afgelopen 20 jaar heb ik Rubik’s Cubes altijd geweldig gevonden en net zoiets willen maken, maar ik heb het nog steeds niet geprobeerd. Dus doe ik het blijkbaar rustig aan. Of ik het nu wel of niet zou kunnen, ik zou het in elk geval kunnen proberen, maar dat heb ik dus nog nooit gedaan.
Dat is interessante logica. (lacht)
Ook heb ik altijd gezegd dat ik een manga-tekenaar wilde worden. Op een dag besloot ik dat ik dat nog steeds kon doen, als ik het wilde. Dus zei ik tegen Tezuka dat ik zou proberen een eenvoudige strip van vier plaatjes te maken. Ik maakte een schets voor het eerste plaatje en liet hem die zien. Hij zei dat het goed was, maar sindsdien heb ik er niets meer aan gedaan. (lacht) Echt, het is gemakkelijker om Mario-spellen te maken.
Volgens mij heb je jezelf de vaardigheid eigen gemaakt om op een natuurlijke manier goede Mario-spellen te maken.
Ja, misschien wel.
Net als het kraakbeen in de elleboog van een ervaren honkbalpitcher is veranderd, ben jij als persoon veranderd door het maken van Mario en andere spellen. Dus als jij en iemand anders samen over een weg lopen, loop jij over die weg als iemand die Mario-spellen maakt – in tegenstelling tot die andere persoon. Ik bedoel, zelfs als je kijkt naar Ge Ge Ge no Nyobo, verzamel je nog materiaal voor een Mario-spel.
Als ik kijk naar Ge Ge Ge no Nyobo, overlappen mijn gedachten over manga en videospellen elkaar. Ik denk dan, “Oh, wat hebben die twee toch veel overeenkomsten!”
(lacht)