9. De gemiddelde consument

Als je geen aandacht besteedt aan je input, wordt je output ook niet goed. Alle onderwerpen van vandaag hebben met elkaar te maken.

Dat klopt. Het plaatsen van negatieve labels op ideeën en deze ordenen heeft te maken met goede input.

Ja.

Ik denk dat het belangrijk is om een standaard te hebben, om te kunnen zeggen, “Dit wil ik niet!” of “Dit wil ik wel!”

Ja, precies.

Dat is natuurlijk per persoon verschillend, dus ik denk niet dat je kunt zeggen wat absoluut juist is. Maar als je eigen gevoeligheden sterk afwijken van de norm, zal de input die je verzamelt weinig nut hebben. In dat geval kun je weinig zinnigs zeggen over wat consumenten willen.

Miyamoto, jij hebt een behoorlijk normale smaak, toch?

Dat denk ik wel. Ik hoef daar helemaal niet hard voor te werken. (lacht) Maar om een of andere reden, zeggen mensen dat mijn smaak voor dingen overeen komt met dat van de gemiddelde consument. Daar ben ik dankbaar voor. Volgens mij is dat erg belangrijk.

Dat is het echt.

Iwata zegt altijd dat ik een geboren meester ben in gedragseconomie. Ik heb geen gedragseconomie gestudeerd, ik heb gewoon mijn standaardgevoel als consument.

Je hebt geen gedragseconomie gestudeerd, maar misschien dat gedragseconomen jou bestuderen.

(lacht)

Ik denk dat het belangrijk is een gemiddelde consument te zijn.

Iemand die afwijkt zal natuurlijk tot afwijkende conclusies komen. Een spel wordt anders als het is gemaakt door iemand die fanatiek liefhebber is van videospellen. Als een product bijvoorbeeld is bedacht door iemand die al sinds zijn jeugd fanmerchandise verzamelt en daar veel geld aan uitgeeft, zal niemand het willen kopen. Als je je standaard niet verandert zal je output teveel afwijken, ongeacht je input.

Het gaat om het leven wat de betreffende persoon leidt.

Dat klopt.

Dat zit bij jou wel goed. Als je er niet bent, praat ik wel eens met Iwata over hoe hard je werkt voor de buurtvereniging.

(lacht)

We kennen niemand die zoveel doet voor de buurtvereniging.

Nou overdrijf je! (lacht)

Ik denk dat je altijd dat gevoel hebt behouden voor wat normaal is.

Hoe moet ik het zeggen? Mijn ouders zeiden altijd, “Verander niet steeds van voertuig.”

Echt waar? “Verander niet steeds van voertuig.”

Met andere woorden, elke persoon heeft zijn eigen voertuig, van een zeker formaat. Hoe de wereld om je heen ook verandert, probeer te leven naar je eigen capaciteit.

Je bent het levende voorbeeld van die filosofie.

Ik heb dat zeker in me. Ik ben niet echt op jacht naar de “American Dream” – dat idee om constant te veranderen en steeds succesvoller te worden.

Je probeert jezelf niet anders voor te doen dan je bent.

Precies. Ik ben gewoon van nature wie ik ben. Dus als iemand me vraagt hoe je een standaard consument kan worden, dan moet ik het antwoord schuldig blijven.

Maar het kan wel helpen om met veel mensen te praten. Als je je uitspreekt tegenover mensen die wat je zegt kunnen bevestigen, dan kun je daar meer aan hebben dan aan het studeren van gedragseconomie uit een boek.

Ja, dat is waar.

Dat is beter dan je omringen met gelijkgestemde mensen om te praten over wat jullie gemeen hebben.

O, nou schiet me iets te binnen. Je weet dat ik vaak ga zwemmen?

Uhuh.

Eén van de dingen die zwemmen zo interessant maakt, is dat zoveel verschillende mensen ervoor bij elkaar komen. Zwemklassen bestaan meestal uit ongeveer tien mensen. Er is een serie oefeningen – zoals 50 meter en 100 meter – die je één voor één afwerkt. Als je een paar baantjes hebt getrokken, kun je even uitrusten om ergens over te praten. We hebben het dan over allerlei dingen, van koetjes en kalfjes tot economie. Een winkeleigenaar vertelt misschien hoe het met de verkoop gaat, of ik vraag wat hij precies doet in zijn winkel. Er is een leraar, een eigenaar van een snoepwinkel, de vrouw van een dokter, een pottenbakker – allerlei soorten mensen. En je praat gewoon over wat er maar bij je opkomt. Die variatie van relaties, die mengelmoes van mensen, dat is niet iets wat je in een bedrijf of op een school tegenkomt.

Nee, waarschijnlijk niet. De mensen binnen een bedrijf of school zijn meestal dezelfde types.

Precies. Ik denk dat de variëteit belangrijk is. Maar we hebben het nooit over gewichtige dingen, hoor. (lacht)

Alle input die dergelijke gesprekken oplevert is welkom. Het is alsof je een aantal boeken leest, maar dan niet in boekvorm. Het voelt niet alsof je hard aan het werk bent, maar je moet er toch je best voor doen.

Misschien. En er is nog iets anders wat niet meteen mijn inzet vraagt, maar waarvoor ik nooit een uitnodiging afsla. Als ik een uitnodiging krijg om iets te doen met de PTA, of voor een internationaal uitwisselingsevenement in een wijkcentrum, ga ik daar altijd op in. Daar leer ik altijd weer iets van. Als iemand me ergens voor uitnodigt, is dat waarschijnlijk iets waar ik meestal niet bij betrokken ben, dus probeer ik altijd te gaan. In dat opzicht, denk ik dat mijn blikveld ruimer is geworden. Ik kan meer terrein overzien dan vroeger.

Met andere woorden, het bereik van je input is toegenomen.

Precies.